Dag 5 en 6 - Lesotho and back
Door: Ester
Blijf op de hoogte en volg Ester
13 November 2016 | Lesotho, Lejone
Dag 5 en 6 - Lesotho and back
Terugweg
We besloten gisteravond vroeg te gaan slapen zodat we vandaag op tijd konden vertrekken. In de bar van het hotel spraken we twee Zuid-Afrikaanse (blanke) toeristen die ons ook wisten te vertellen dat de weg vanaf Katse Dam naar de zuidelijke grens met Zuid-Afrika wat grijs gebied was; of er nou wel of niet een weg was wist eigenlijk niemand echt. We besloten vanochtend om half 8 aan de ontbijttafel definitief geen risico te nemen, we voelden ons allebei met een vreemd onderbuikgevoel niet op ons gemak, en reden om half 9 na een flink ontbijt weer dezelfde 200 km terug als gisteren.
Net voorbij het hotel moesten we de dam over: een smalle brug met een 2baans weg zo'n 200 meter boven het water. Aan het begin van de brug rende de poortwachter op ons af om de poort voor ons open te doen, dachten we. Maar hij had iets in zijn hand en gebaarde dat we het raam open moesten doen. Hij gaf ons een dure nokia telefoon met de opdracht dit 1,5 kilometer verderop, aan het einde van de dam, aan zijn collega af te geven! Verbaasd reden we naar de andere kant en gaven een lachende poortwachter zijn telefoon terug. Tof!
Gisteren vroeg Tom aan deze poortwachter of hij een snoepje wilde. "Yeah I love candy!" en hij griste de zak uit Tom zijn handen. Die snoepjes waren we kwijt en kregen we niet meer terug, haha! :'D
Vandaag was het mijn beurt om te rijden en ik voelde me best stoer, in de 4x4 dwars door de bergen. De hoogste top die we gepasseerd zijn lag op 3046m hoogte en er was dichte, dichte mist. Best spannend!
Ongeveer halverwege roken we een vieze lucht, rotte eieren ofzo. Dit bleken de Koppelingsplaten te zijn; ik reed teveel op de koppeling in deze bergen. Meteen hebben we de auto aan de kant gezet om af te koelen en al snel kwamen er een stuk of 6 kindertjes op ons af gerend! Wat schuw kwamen ze naar ons toe en het oudste jongetje riep heel dapper: "How are you?" Wij antwoordden en riepen de kinderen wat dichterbij. We hadden van huis kleine fietslampjes meegenomen en hebben deze uitgedeeld aan de kinderen. Vol verbazing keken ze naar de gekleurde lichtjes en maakten een vreugdesdansje. We wisselden wat basiswoordjes in het engels en we hebben ze wat zinnetjes bijgeleerd ('what is your name?' En 'my name is') toen het weer tijd was om verder te rijden. Het oudste meisje van het groepje, een jaar of 10, vroeg ons nog in gebroken Engels: "where is the money?" en we legden uit dat ze van ons de lampjes kregen in plaats van geld. Oké, en lachend en joelend werden we uitgezwaaid!
Langs de weg kwamen we weer door allemaal kleine dorpjes, waar een moeder langs de kant van de weg haar kind borstvoeding gaf, de Herders hun schapen en koeien een steen naar hun kop gooiden om ze van de weg af te houden en mensen op semi-wilde paarden staand in het zadel ons voorbij speerden.
Redelijk vlot waren we weer terug bij de grens, waar we dan weer wat vertraging opliepen om de nodige stempels in ons paspoort te krijgen en toen waren we weer terug in Zuid-Afrika. Wat een indrukwekkend land, zeg!
We reden terug naar de Backpackers' in Clarens waar we eerder hadden gestaan en hebben een mega stuk vlees van de bbq gegeten. We raakten aan de praat met een tourguide die echt super tips had voor Botswana, waar we onze laatste week nog willen spenderen. Later op de avond spraken we nog twee Duitse backpackers die ook net uit Lesotho kwamen. Zij hadden meer het westelijke deel van het land gezien en waren 4 dagen gebleven omdat ze het er zo fantastisch vonden. Zij beschreven een heeeel ander Lesotho dan dat wij hadden gezien! We waren alle vier verbaasd over de verschillende ervaringen die we hadden gehad in hetzelfde land en hoe het binnen één land zo anders kan zijn.
We gingen vroeg naar ons tentje want het was pokkeweer buiten; onweer regen en wind. Morgen vertrekken we zuidwaarts om het kustgebied te verkennen!
Dag 6. Clarence 》Midmar NP
Vandaag hebben we weer lekker kilometers gemaakt, op naar de kust! We besloten niet de snelweg, de N3, te volgen, maar gewoon kriskras over kleinere wegen te navigeren. Over het algemeen ging dit best goed... (op 40 km omrijden na..)
We kwamen mooi op tijd aan in Midmar, bij camping "Morgenzon", maar het was er wel erg verlaten. De campsites waren verwaarloosd en er was niemand bij de office te bekennen. Het begon te regenen dus besloten we de tent gauw op te zetten zodat we droog konden zitten. Op dat moment kwam er een jeepje op ons afgescheurd met daarin een hele dikke, witte, harige, naakte man... Wat hij ons vertelde hoorde ik niet helemaal, maar de campsite was dicht en we moesten naar de overkant. Ja, graag, ieeuw!
Aan de overkant bleek dat de route die wij naar dit schiereiland hadden genomen (over dirt road, langs hutjes en over modderpaden tussen weiland door) niet de juiste was :-) We hadden door de vooringang gekunt, langs slagbomen, de frontoffice van dit natuurpark en langs een mooie, goed onderhouden campsite met andere kampeerders. We staan nu op een topplek met uitzicht over meer en bergen en schuilen voor de avond-bui met prachtige luchten en Mega onweersflitsen over de hele horizon. Onder ons zelfgeknutselde tentje. Na het eten trok de bii weg en hebben we super lang bij een kampvuurtje naar de krekels zitten luisteren. Hier doen we het voor, topvakantie! :-D
Terugweg
We besloten gisteravond vroeg te gaan slapen zodat we vandaag op tijd konden vertrekken. In de bar van het hotel spraken we twee Zuid-Afrikaanse (blanke) toeristen die ons ook wisten te vertellen dat de weg vanaf Katse Dam naar de zuidelijke grens met Zuid-Afrika wat grijs gebied was; of er nou wel of niet een weg was wist eigenlijk niemand echt. We besloten vanochtend om half 8 aan de ontbijttafel definitief geen risico te nemen, we voelden ons allebei met een vreemd onderbuikgevoel niet op ons gemak, en reden om half 9 na een flink ontbijt weer dezelfde 200 km terug als gisteren.
Net voorbij het hotel moesten we de dam over: een smalle brug met een 2baans weg zo'n 200 meter boven het water. Aan het begin van de brug rende de poortwachter op ons af om de poort voor ons open te doen, dachten we. Maar hij had iets in zijn hand en gebaarde dat we het raam open moesten doen. Hij gaf ons een dure nokia telefoon met de opdracht dit 1,5 kilometer verderop, aan het einde van de dam, aan zijn collega af te geven! Verbaasd reden we naar de andere kant en gaven een lachende poortwachter zijn telefoon terug. Tof!
Gisteren vroeg Tom aan deze poortwachter of hij een snoepje wilde. "Yeah I love candy!" en hij griste de zak uit Tom zijn handen. Die snoepjes waren we kwijt en kregen we niet meer terug, haha! :'D
Vandaag was het mijn beurt om te rijden en ik voelde me best stoer, in de 4x4 dwars door de bergen. De hoogste top die we gepasseerd zijn lag op 3046m hoogte en er was dichte, dichte mist. Best spannend!
Ongeveer halverwege roken we een vieze lucht, rotte eieren ofzo. Dit bleken de Koppelingsplaten te zijn; ik reed teveel op de koppeling in deze bergen. Meteen hebben we de auto aan de kant gezet om af te koelen en al snel kwamen er een stuk of 6 kindertjes op ons af gerend! Wat schuw kwamen ze naar ons toe en het oudste jongetje riep heel dapper: "How are you?" Wij antwoordden en riepen de kinderen wat dichterbij. We hadden van huis kleine fietslampjes meegenomen en hebben deze uitgedeeld aan de kinderen. Vol verbazing keken ze naar de gekleurde lichtjes en maakten een vreugdesdansje. We wisselden wat basiswoordjes in het engels en we hebben ze wat zinnetjes bijgeleerd ('what is your name?' En 'my name is') toen het weer tijd was om verder te rijden. Het oudste meisje van het groepje, een jaar of 10, vroeg ons nog in gebroken Engels: "where is the money?" en we legden uit dat ze van ons de lampjes kregen in plaats van geld. Oké, en lachend en joelend werden we uitgezwaaid!
Langs de weg kwamen we weer door allemaal kleine dorpjes, waar een moeder langs de kant van de weg haar kind borstvoeding gaf, de Herders hun schapen en koeien een steen naar hun kop gooiden om ze van de weg af te houden en mensen op semi-wilde paarden staand in het zadel ons voorbij speerden.
Redelijk vlot waren we weer terug bij de grens, waar we dan weer wat vertraging opliepen om de nodige stempels in ons paspoort te krijgen en toen waren we weer terug in Zuid-Afrika. Wat een indrukwekkend land, zeg!
We reden terug naar de Backpackers' in Clarens waar we eerder hadden gestaan en hebben een mega stuk vlees van de bbq gegeten. We raakten aan de praat met een tourguide die echt super tips had voor Botswana, waar we onze laatste week nog willen spenderen. Later op de avond spraken we nog twee Duitse backpackers die ook net uit Lesotho kwamen. Zij hadden meer het westelijke deel van het land gezien en waren 4 dagen gebleven omdat ze het er zo fantastisch vonden. Zij beschreven een heeeel ander Lesotho dan dat wij hadden gezien! We waren alle vier verbaasd over de verschillende ervaringen die we hadden gehad in hetzelfde land en hoe het binnen één land zo anders kan zijn.
We gingen vroeg naar ons tentje want het was pokkeweer buiten; onweer regen en wind. Morgen vertrekken we zuidwaarts om het kustgebied te verkennen!
Dag 6. Clarence 》Midmar NP
Vandaag hebben we weer lekker kilometers gemaakt, op naar de kust! We besloten niet de snelweg, de N3, te volgen, maar gewoon kriskras over kleinere wegen te navigeren. Over het algemeen ging dit best goed... (op 40 km omrijden na..)
We kwamen mooi op tijd aan in Midmar, bij camping "Morgenzon", maar het was er wel erg verlaten. De campsites waren verwaarloosd en er was niemand bij de office te bekennen. Het begon te regenen dus besloten we de tent gauw op te zetten zodat we droog konden zitten. Op dat moment kwam er een jeepje op ons afgescheurd met daarin een hele dikke, witte, harige, naakte man... Wat hij ons vertelde hoorde ik niet helemaal, maar de campsite was dicht en we moesten naar de overkant. Ja, graag, ieeuw!
Aan de overkant bleek dat de route die wij naar dit schiereiland hadden genomen (over dirt road, langs hutjes en over modderpaden tussen weiland door) niet de juiste was :-) We hadden door de vooringang gekunt, langs slagbomen, de frontoffice van dit natuurpark en langs een mooie, goed onderhouden campsite met andere kampeerders. We staan nu op een topplek met uitzicht over meer en bergen en schuilen voor de avond-bui met prachtige luchten en Mega onweersflitsen over de hele horizon. Onder ons zelfgeknutselde tentje. Na het eten trok de bii weg en hebben we super lang bij een kampvuurtje naar de krekels zitten luisteren. Hier doen we het voor, topvakantie! :-D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
