Op de farm, week 2 & 3

Week 2 en 3

Oei oei oei! Vandaag kwam ik er met een schok achter dat ik al anderhalve week niks meer geschreven heb! Daarom ga ik nu proberen om kort samen te vatten wat we allemaal gedaan hebben afgelopen week. Ik weet nu al dat ik het niet ga redden om dit 'kort' te houden, dus alvast excuses voor iedereen die het (alweer?) te lang vind ;-)

Het weekend hadden we vrij. Zondag zijn we met zijn allen naar Crob geweest. Dit is onze buurman, ongeveer 5 km verderop :) Hij heeft een motorcross-parcours in het weiland achter zijn huis! Sandra was helemaal enthousiast, want zij heeft haar motorrijbewijs. En ik mocht achterop bij Crob! Jeetje, ik heb denk ik nog nooit zó hard gehoopt dat ik het zou overleven! Volgas door bochten, over keien en zelfs een schans aan het eind! En dat in mijn korte t-shirtje... Echt veilig voelde ik me niet, dus heb ik het bij 2 rondjes gelaten. Alhoewel het wel écht supertof was, wat een kick!! 's avonds met z'n allen nog een biertje bij Crob en daarna lekker te bed.

De rest van de week was een week zonder school. Dit betekend echter niet dat we lekker rustig aan kunnen doen, nee, er moet zelfs meer gebeuren dan normaal. Ik ben bijna de hele week met Oli, Achim, Bart en/of JT wezen fencen. Ik denk dat we in totaal bijna een kilometer hekwerk uit elkaar gehaald hebben, zodat er weer mooie nieuwe hekken voor in de plaats kunnen komen.
Vrijdag hebben we alle schapen gemusterd, omdat zaterdag de sheep-sheerer zou komen. Met onze school deden we er ruim 4 uur over, en nu we het met 5 staf-leden deden kostte het ons maar 1,5 uur... Hoezo goed op elkaar ingespeeld? :)
Zaterdagochtend rond 8 uur kwam de schapenscheerder. Wat een klus is dat, hij is tot na 12 uur bezig geweest. En dit waren maar 50 schapen... Nou was hij niet zo heel erg ervaren (en dus goedkoop), dus duurde het bij hem ook langer dan het 'normaal' zou duren. Ik heb de hele ochtend in de scheeringshed geholpen om de schapen te tackelen, naar hem toe te slepen en vast te houden. Toen we ongeveer 10 schapen gedaan hadden vroeg hij of ik het ook wou proberen! Vet cool, natuurlijk wilde ik dat proberen :) Hij maakte het beginnetje en voorzichtig probeerde ik het jasje van het schaap mooi uit te trekken... Dit bleek echter wel veel lastiger dan ik dacht! Ik ben ongeveer een kwartier bezig geweest met alleen de zijkanten en de rug, terwijl hij een heel schaap binnen 5 minuten deed....... Oefenen oefenen oefenen?
Voor de avond hadden Susi en Hilton ons uitgenodigd om gezellig een barbecue bij hun te houden, dus na het scheren heb ik geholpen met het klaarmaken van de salades en het vlees. Rond een uur of 4 zou de slager komen om een koe te slachten. Goed gepland, en dat allemaal op zaterdag, wat eigenlijk onze vrije dag zou zijn! :-)
Toen de slager er was stond ik er natuurlijk met mijn neus bovenop. Ik moet wel zeggen dat het ontzéttend veel indruk op me heeft gemaakt hoe een koe gedood wordt. Ik was echt even een paar minuten sprakeloos. Sam, de slager, schoot 3 kogels in de kop van de koe, maar omdat het een big fella was bleef ze heel lang overeind. Bij de 4de kogel kwam er een diepe snuif en viel de koe op de grond... De rest van de details zal ik jullie besparen, maar toen de koe ondersteboven zonder kop aan de haak hing kwam het echte werk! De koe werd gevild, de ingewanden werden eruit gehaald en de poten werden afgezaagd. Vooral het villen vond ik interessant. Gelukkig heb ik hier op de boerderij wel geleerd om je heel snel over het “een paar minuten geleden stond ze nog in de wei”-gevoel heen te zetten. Dat gaat me vrij goed af merk ik, gelukkig!
Halverwege het bewerken van de koe werden JT, Hilton, Susi en ik weggetrokken door Wee Bear, de dochter van Brian. Zij vertelde ons dat er een grote bosbrand was, vlakbij Tim's farm. Dat betekend dat het vuur aan de andere kant van de berg is waar wij zitten!!
Met een rotgang hebben Hilton en ik de ingewanden van de koe gedumpt in de bone-yard. Eén klein foutje heb ik daarbij gemaakt: ik stond in de laadbak van de truck en heb een beetje een boom gemist... De blaadjes en takken kwamen vól in mijn gezicht, dus loop ik nu al ruim een week met allemaal mooie krassen en wondjes overal :) Vooral m'n dikke lip en kras van links naar rechts staat errug charming... ;-) Volgens Hilton kan alleen mij zoiets overkomen.......

Daarna heb ik Hilton en Susi geholpen om alle spullen voor het blussen te verzamelen. Ik kreeg een heftige taak: Ik had alle verantwoordelijkheid over de honden, schaap, kangaroo, 2 kalveren én Izzy, Crob's dochter. We hebben evengoed de barbecue gehouden, maar met een raar gevoel. Het idee dat er een bushfire zo vlakbij is maakt het toch een beetje raar.
We verwachtten dat Susi en Hilton niet voor lunchtijd de volgende dag terug zouden zijn, maar toen ik om 11 uur nog even checkte of de kalveren oké waren kwamen ze gelukkig net terug! :)
De brand bleek iets minder groot en heftig te zijn dan ze verwachtten. Ongeveer net zo groot als Backpaddock: ruim 400 ha. Als je bedenkt dat al het land van Brian bij elkaar meer dan 2500 ha is, was het inderdaad niet zo'n grote brand. Voor Australische begrippen.

Zondag ben ik met Hanna, JT, Sandra, Susi en Hilton naar een hele grote dam (een soort meer in een dal) geweest. Het is een recreatiepark, maar heel anders dan dat wij dat kennen. Crob had daar een bootje en we hebben de hele middag gewaterskied, wakeboard en op een bikkie gelegen.
Jammer genoeg mochten wij alleen op de bikkie, het is een soort grote autoband die achter de boot gehangen wordt. Samen met Susi besloten wij dat dit toch écht niet alleen voor jongens was, en heel stoer hingen ook wij achter de boot. Dit ging best goed, totdat Crob en Jerret Richie allemaal scherpe bochten gingen maken! Dit resulteerde er uiteindelijk in dat ze mij een paar keer verloren zijn, maar ook Susi hield het toch niet lang vol! De laatste bocht zag ik ineens Susi over mij heen vliegen, en toen ik realiseerde dat ik zelf ook ergens in de lucht hing, klapte ik met een big smile op het water. Autsj! Dat was echt heel cool :D

Maandag kwam de nieuwe school. Het lijkt een leuke, gezellige groep te zijn. Vlak voordat de school kwam nam Brian Oli, JT en mij mee naar de dam in Bottom Monkeys. Deze dam stond bijna droog, dus de caddle kon daar niet meer uit drinken. Het was onze taak om een nieuwe dam te graven, iets hoger gelegen dan de oude dam, omdat daar een natural spring was, waar vers, schoon water uit kwam. Binnen tien minuten kwam ik er achter dat je (ik?) een modderpoel niet uit kan graven zonder vies te worden, dus resulteerde het er in dat ik uiteindelijk op mijn sokken tot aan mijn heupen in de prut stond. Ik voelde me net weer een klein meisje, spelend in de sloot! Heerlijk, haha! Brian besloot rond lunch-tijd dat ik zo toch echt niet mee terug kon, dus moest ik mijn broek maar uit doen. Ik had daar niet zoveel moeite mee, maar nadat we klaar waren vroeg ik nog maar een keer of ik écht m'n broek uit moest. Met een grote grijns zei Brian: “No dear, you'll be fine. I'm sorry Oli, now you can't sit next to a woman without jeans!” en toen hij de auto startte vroeg hij aan Oli of hij zijn rijbewijs had. Dan kon Brian namelijk naast mij in de achterbak zitten, zodat hij het mooie uitzicht had, hahaha! Dit resulteerde natuurlijk in een slappe lach, en maakte wel weer even duidelijk dat ik dan misschien wel one of the guys ben, maar dat ik tóch nog wel het meisje ben :P
Oja, voor de duidelijkheid: Brian is 86 jaar...

De volgende dag ben ik weer met Brian en Oli op stap geweest. We gingen weedchippen, dus alle distels moesten eruit. Ook hebben we wat zoutblokken met extra voedingsstoffen her en der neergelegd, omdat het toch best droog begint te worden overal. Regen zou nu toch wel héél erg welkom zijn. Opeens riep Brian mijn naam en wees naar iets achter mij. Toen ik me omdraaide kwam er een heel klein, dun konijntje naar me toe gehupst! Het kwam zelfs zo dichtbij dat ik het zo op kon pakken. Toen ik goed keek zag ik dat beide ogen helemaal opgezwollen en wit waren, en het konijntje dus blind was. Ik liep ermee naar Brian en die vertelde me dat ik het dood moest maken. Niet alleen vanwege de ziekte, maar ook omdat konijnen gaten graven, waardoor de koeien hun poten kunnen breken. Good point. Ik moest het konijntje bij z'n achterpoten pakken en dan heel hard aan z'n kop trekken. Het was gek om te doen, ik voelde me wel een beetje cruel, maar ik ben errug blij dat het geen gezond, fit konijntje was. Nu heb ik hem tenminste een hele hoop pijn bespaard :-) Natuurlijk ging ik daarna héél trots op de foto met mijn very first kill!!

Vandaag, nu ik dit schrijf, is het woensdag 9 december. Nog 3 dagen tot mijn verjaardag! Het is heel gek, maar ik heb helemaal niet het gevoel dat ik zaterdag gewoon 20 wordt. Zoals Susi zei: “There's so much going on, that you won't realize the world is still turning” en ik denk dat ze daar een heel goed punt heeft. Het is net of je in een ander wereldje bent, elke dag druk aan het werk. Vroeg naar bed, vroeg op, continu dezelfde mensen om je heen en iedereen weet what's going on. Als iemand zegt: 'Dat ene hek' of 'die ene koe' weet je gelijk wat men bedoelt. Het is hier gewoon een goedlopend bedrijf met op dit moment super goede werknemers. Alles loopt op rolletjes en elke dag is fun, wat mij betreft!
Ik weet in ieder geval zeker dat ik deze plek onwijs, super, ontzettend mega veel ga missen. Ik hoop ook echt dat ik nog in de gelegenheid kom om hier nog één of twee weken terug te komen voordat ik naar huis ga, in juni (dat is al over 6 maanden!! Zo snel...). Het liefst zou ik hier nog minstens een maand langer blijven, maar ik wil nog zoveel zien en doen. Ik wil in ieder geval nog één week ergens fruitplukken, al is het alleen maar voor de ervaring. Ook wil ik graag nog proberen om een baantje bij een veearts of een wildlifedoctor te krijgen. Ik wil naar Nieuw-Zeeland (7 februari!), ik wil naar the Whitsunday's, ik wil wildlifeparken bezoeken, ik wil rondreizen en nog veel meer!
Dus kan ik hier niet te lang blijven, hoe graag ik het ook zou willen. Wie weet ga ik volgend jaar wel weer heen! (Nee hoor, grapje ;-) No worries, ik zal jullie niet weer verlaten :-P )

Vandaag hebben we weer koeien gemusterd, op dezelfde plek waar ik het de tweede dag met mijn school deed.
Dit is de paddock waar ik mijn armbandje ben kwijt geraakt. We zijn er inmiddels al 3 of 4x met de auto doorheen gereden, maar guess what:
IK HEB MIJN ARMANDJE VANDAAG GEVONDEN!!!!!!! :D Hij is wel heel vies en kapot, dat is niet zo gek na 4 weken in een paddock gelegen te hebben. Maarrrr, ik heb hem terug!!! Jeeeuj!! :)