Jilleroo's Diaries - 11 days Cowboyschool

Hallo allemaal! De afgelopen 11 dagen heb ik doorgebracht op de Leconfield jackaroo/jilleroo-school. Dit is een cowboycursus waarin je alles over het dagelijks leven op de boerderij in Australie leert! Ik heb ontzettend genoten, en elke dag een stukje geschreven. Daardoor is het een beetje lange blog geworden dit keer!
Mocht je het té lang vinden, raad ik je aan om dag 3, 7 en 11 vooral te lezen!
Enjoy, as i did!!

Jilleroo's Diary

Leconfield, the day before
Toen ik in Sydney informeerde of ik vanaf Byron Bay makkelijk in Tamworth kon komen, werd me verteld dat het “slechts” 4 uur reizen met de trein was. Toen ik zaterdagmiddag bij een informatiecentrum mijn trein probeerde te boeken (treinen en bussen moet je hier reserveren) bleek dat toch ietsje anders. Er rijden geen treinen van Byron Bay, dus moest ik eerst met de bus naar Brisbane. Vanaf Brisbane was het nog een ruime 10 uur reizen naar Tamworth, met de bus. In totaal ben ik ruim 18 uur onderweg geweest om om 5.45 in de morgen éindelijk in Tamworth aan te komen. Waar het goot van de lucht. En ik nog zeker een half uur mét backpack moest lopen naar het hostel, waar we werden opgehaald voor de farm. Zucht! Toen ik langs de MacDonalds liep om 06.00 uur en daar vroeg of ik de goede richting in liep, kwam er net een heel vriendelijke vrouw naar buiten gelopen. Ze vroeg of ik een lift wilde naar het hostel! :D Alsnog moest ik 4 uur wachten totdat we opgepikt werden, maar nu zat ik in ieder geval warm en droog, dacht ik. Het hostel ging pas om half 8 open, dus heb ik eerst met m'n boek op het station gezeten, onder een afdakje :) Real Backpack-experience!

Leconfield, dag 1
Na ongeveer anderhalf uur rijden vanaf centrum Tamworth over hobbelige grindweggetjes waren we eindelijk op Leconfield, de farm. We kregen een korte rondleiding langs de slaapzalen (een soort container voor de jongens, een soort kraakpand voor de meiden (Pinky's) en een mooi wit huis van Brian, de eigenaar van de farm) Toen de kamers werden ingedeeld bleek ik met 3 Duitse meiden en een Brits meisje in een deel van het witte huis te slapen! Het is net een mini-hostel :) Lucky me, geen spinnen/slangen/katten/ander ongedierte in onze bedden. Het regende nog steeds pijpenstelen, dus ons programma voor de eerste dag werd iets aangepast. Vanaf de veranda van Pinky's kregen we een demonstratie met de Whip. Ik denk dat de Nederlandse vertaling zweep is, but I'm not sure ;) Ik kan je zeggen dat het nog best moeilijk is om de whip te laten klappen! Klappen vielen er toen ik het probeerde, maar dat was de whip tegen mijn kuiten, armen, rug, buik en nog veel meer plekken. Het geeft mooie blauwe strepen :) Na een kwartiertje in de regen geprobeerd te hebben lukte het eindelijk! Het is best cool! Alleen je krijgt er wel blaren van op je handen, als je het in de regen doet :)
Daarna gingen we lekker opdrogen voor het houtvuur en aten wat vlees van de barbecue. Iedereen was bekaf, dus rond half 9 lag ik al lekker in mijn bed.

Een kort lijstje met namen die ik in mijn verslagen ga gebruiken:
Brian: De eigenaar van de farm, 86 jaar oud. Hij doet niet veel meer op de farm, maar alles gaat in overleg met hem, zonder zijn toestemming wordt er niets gedaan. Als een dier ziek is of een blessure heeft wordt het door Brian bekeken.
Hilton: Een van de instructeurs. Hij werkt in dienst van Brian, maar gedraagt zich als mede- eigenaar. Is 43 jaar oud en werkt hier ruim 15 jaar.
Susie: Een (Duits) meisje van ergens in de 20. Zij is onze instructeur en begeleidster in (bijna) alles wat we hier doen. Als je haar voor het eerst ziet moet je even goed kijken of ze een jongen of een meisje is. Werkt hier sinds januari en blijft zeker nog een jaar, heeft een nieuw visum gekregen. Susie weet bijna net zoveel van de farm als Hilton en Brian. *edit: na 3 dagen kwam ik er achter dat Susie de vriendin van Hilton is*
Sunny: De baby-kangaroo! 12 maanden oud. Een paar maanden geleden heeft Brian een kangaroo geschoten voor het vlees. Toen ze de kangaroo op gingen halen bleek het een vrouwtje te zijn... Met Sunny nog in de buik. Nu is hij tam en hobbelt overal achter je aan :)
Becks: Potlam wat inmiddels bijna een schaap is. Mekkert de hele dag en rent net als Sunny achter je aan
Friday: Maakt het lijstje compleet: een hand-grootgebracht kalf. De moeder was uitgegleden op een van de bergen. Als Hilton op de motor rijdt komt er een hele kudde achter hem aan: Sunny, Becks, Friday en de 3 honden :)
Laura: Engels meisje waar ik veel mee om ga. Heeft 12 jaar paardrij-ervaring. Leek een heel erg tutje en blijkt dat ook wel een beetje te zijn, maar staat overal voor open en wil alles proberen! Het gaat onder een luid gegil en gelach, maar ze doet het wel :)

Leconfield, dag 2
Om half 8 stond ons ontbijt klaar. Volgens de staf hebben we geluk dat er op dit moment geen melkkoe is, anders moesten we om 6 uur klaar staan om te melken. Eerlijk gezegd vind ik het alleen maar heel jammer, ik had best een uur eerder m'n bed uit gewild om de koe te melken!!
Na het ontbijt kregen we van Susie een demonstratie opzadelen (saddling). Het was best lastig, al die gespjes en riempjes. Welk moest ook alweer waar...?
Daarna kregen we onze paarden toegewezen. Sam is mijn vriend voor de komende dagen, een mooie black fella, een rustig paard, soms zelfs een beetje lui :)
Toen was het tijd om onze eigen paarden op te zadelen, spannend! Sam liet het allemaal rustig over zich heen komen, dat gesjor aan zijn buik en rug door een vreemde. Must be annoying...
Brian vertelde ons wat over onze paarden. Sam haat het om vastgezet te worden, dus als we afstijgen en ergens onze paarden aan de hekken zetten, mag Sam lekker los lopen. Ook kreeg ik een twijgje (stok) van de eucalyptusboom in m'n handen gedrukt. Omdat hij af en toe liever gras eet dan doorloopt... :)

We hebben ons eerste rondje gereden, berg op en berg af. Je moet in je styrup (stijgbeugel) gaan staan als je de berg op gaat. Best zwaar! We reden langs een heel smal paadje, zodat we een beetje konden oefenen en controle konden krijgen over onze paarden. Want een paard moet naar jou luisteren, dus als jij om die boom heen stuurt moet hij dat ook doen. Of niet, dacht Sam! Dit ritje resulteerde voor mij in een heleboel krassen en blauwe plekken van struiken en bomen :) Sam blijkt niet alleen lui, maar ook super eigenwijs! Best grappig!! Toen we bijna onze laatste boom passeerden stonden Susie en Brian naar iedereen te kijken. Ik stuurde Sam rechts langs de boom, maar hij dacht dat het beter was om er línks langs te gaan. Zodat heel fijn mijn knie klem zat tussen paard en boom, en ik werd uitgelachen door Susie en Brian. Hoe kan het ook anders!

Het was een kort ritje maar iedereen is alweer uitgeput, dus ik denk niet dat het laat wordt vanavond. Morgen een lange dag voor de boeg!

Leconfield, dag 3
Vandaag was een heftige dag! Het is nu 20.00 uur en iedereen ligt uitgeput in bed. Vanochtend om 9 uur hebben we onze paarden geborsteld en opgezadeld. Toen we op ons paard zaten werd ons verteld dat we een 5 km lange rit gingen doen. Uphill! Dus de hele weg zou bergopwaarts zijn. Aangezien een paard een zere rug kan krijgen als je in je zadel blijft zitten, moesten we 5 km lang in onze stijgbeugels staan. Naar voren leunend en krampachtig Sam's manen vasthoudend probeerde ik me een beetje veilig te voelen, op de steilste bergen die ik ooit heb gezien. Toen ik dacht dat we er eindelijk waren vertelde Susie me dat we nog niet eens op de helft waren. Mijn arme benen!!!!! Ik dacht dat ik wel wat spieren had, maar dat valt tegen :)
Na een rit van bijna 3 uur waren we eindelijk op de plek waar we moesten zijn. Brian was daar heen gereden met de truck om onze lunches, water en zijn paard mee te nemen .Daar aangekomen moesten we de caddle (kudde koeien) bij elkaar halen. We werden opgesplitst in tweetallen en gingen voor het eerst uit de groep, zelfstandig rijden. Samen met Xanthe moest ik halverwege de berg rijden en alle koeien meenemen die we tegenkwamen. Toen alle koeien beneden waren dreven we ze met de hele groep door de cuddlegrid (soort wildrooster) de yard in. Na een heleboel gejaag, geschreeuw, gestress en een beetje angst stonden alle 100 koeien binnen hekken, in de yard. Hier moesten de vrouwtjes en kalveren gescheiden worden van de bullen en stieren. Toen we daarmee klaar waren was er één bull die te aggresief werd. Daarom gingen we van de bull een stier maken. Het verschil tussen een bull en een stier is dat een bull ballen heeft....... Zegt genoeg denk ik, mannen!
Hilton probeerde een touw om zijn kont te doen zodat hij niet zou schoppen. Dit leverde hem een gekneusde vinger en vele blauwe plekken op. Daarna vroeg of hij er vrijwilligers waren om de staart van de bull stevig vast te houden, zodat hij niet teveel zou schoppen. Niemand bood zich aan, dus ging ik maar. Eigenlijk vond ik het best cool! :D Terwijl Brian de stier castreerde vocht ik met de staart van de bull, die steeds uit mijn handen schoot. Wat een ongelooflijk sterke dieren zeg, en dit was nog maar een kleintje! Het spijt me voor de bull maar het was een onwijs gave ervaring om te helpen met de castratie!
De stieren mochten weer terug naar een andere paddock (weet geen Nederlands woord, maar een soort weide, afgebakend gebied waar de koeien moeten blijven). 5 mensen moesten hun paard klaar gaan maken om ze terug te brengen, maar we moesten wel doorrijden want stieren rennen harder als ze niet met de hele kudde zijn. In volle galop (!!) sjeeste ik op Sam achter de stieren aan, schreeuwend om ze bij elkaar te houden! Toen de stieren terug in de paddock waren kregen Laura en ik spontaan de slappe lach, want het was pas mijn tweede dag op een paard en meteen in galop, zonder dat ik het eigenlijk echt bedoelde, haha! Sam was helemaal enthousiast en rende met alle paarden mee. Susie zei dat ze trots op me was omdat ik de enige van deze 5 was zonder paardrij-ervaring. Ik ben alleen maar heel erg blij dat Sam me op zijn rug heeft gehouden!
Na al deze superervaringen stond ons nog één ding te doen: een tocht van 5 km downhill, terug naar de farm!
Toen we terug kwamen was het inmiddels 19.00 uur en kregen we kip met rijst en brownies toe. En nu is het tijd om deze dag met een sterretje af te gaan sluiten met een diepe slaap.

Leconfield, dag 4
Auww!! Spierpijn! Zelfs op de plekken waarvan ik niet eens wist dat ik er spieren hád, of dat je die gebruikte voor paardrijden... Kuiten, bovenbenen, buik, rug, schouders en zelfs in mijn armen voel ik dat ik iets gedaan heb gister :) De blauwe plekken op mijn armen vertellen me dat ik een bull gecastreerd heb en de zwarte vegen op mijn gezicht zijn een stille herinnering aan de gave ervaringen van gister, versterkt door mijn glimlach als ik in de spiegel kijk.
Vandaag staat er een volgende zware dag op het programma. We gaan unbarken. Ook hier weet ik geen Nederlands woord voor, maar ik denk dat je het vrij kunt vertalen voor ontschorsen. In een truck voor veevervoer reden we hortend en stotend ongeveer een uur naar een plek waar allemaal eucalyptusbomen stonden. Hilton vertelde ons dat we wel goed moesten uitkijken voordat we hier op de grond gingen zitten, aangezien er overal schorpioenen, wolfspinnen, huntermanspiders en andere wezens rond kropen. Fijn, nu lopen we hier vast wat geruster rond. Not :) Iedereen bleef maar naar de grond staren, haha!
Hilton pakte de kettingzaag en haalde 3 bomen neer. Vervolgens gingen 2 jongens van de staf, Bart en Gerbren (toevallig ook Nederlands) flink tekeer met de achterkant van een bijl. Op elke 10 cm raakte ze de bast van de boom, zodat deze los kwam te zitten. Toen ze dit over de hele boom gedaan hadden konden ze het schors er heel makkelijk van af halen, als een soort banaan uit zijn schil. Dit was wat wij de rest van de dag gingen doen! Hard werk, maar wel heel erg leuk, vond ik. De stammen moesten allemaal in de truck getild worden, per stuk wogen ze zo'n drie à vierhonderd kilo. Oftewel: mannen, tillen maar! Aangezien er maar 5 jongens waren, hielp ik ze uiteraard een handje ;) Gerbren kwam tot de conclusie dat ik niet echt een meisjesmeisje was...

Moe en tevreden mochten we onze douche nemen. We gingen nog even met zijn allen in Pinky's Loungeroom een potje kaarten (Shithead, echt een leuk spelletje! :D) en rond 10 uur was iedereen in het verre dromenland.

Leconfield, dag 5
Met nóg meer spierpijn dan gister, nu zelfs in mijn handen van de bijl en de boomstammen, begonnen we onze paarden op te zadelen. Dit keer voor een kort ritje, om wat plezier met onze paarden te hebben en een betere band met ze op te bouwen. We reden voor ongeveer een half uur naar een paddock waar het vlak was. Susie ging ons de throd en galop leren! Normaal is Sam een beetje lui, maar vandaag was hij goed wakker. Samen met Katja, een Duits meisje met al wat rijervaring reden we vanaf de groep naar de andere kant van de paddock, waar we tips van Susie kregen. In throd, wat hetzelfde is als draf. Sam wilde alleen elke keer sneller, dus de eerste keer veranderde mijn throd in galop, en lag ik bijna op de grond :)
Na een paar keer oefenen had ik al snel de trhod en galop onder controle en ik moet zeggen dat ik me na deze ochtend wel veel vertrouwder met Sam voel. We zijn vriendjes denk ik ;)

Na de lunch zouden we wat meer dingen over de boerderij leren. Ik heb een koe gemolken! :D
Gister had de koe een kalfje geworpen, Brownie (omdat hij dezelfde kleur heeft). Over het algemeen melken ze hier de koe alleen om reserve melk te hebben. Mocht er een koe doodgaan tijdens het kalveren kunnen ze het kalf alsnog grootbrengen, met firstbornmilk van een andere koe, uit de diepvries. Na ongeveer een week is de melk drinkbaar en kan het ook gebruikt worden voor ons ontbijt. Hopelijk zijn wij dan nog hier op Leconfield!
Een deel van de groep was ondertussen hout gaan zoeken voor het grote kampvuur van vanavond. Na het avondeten hebben we tot diep in de nacht zitten kletsen, gelachen en liedjes gezongen rond een mega-vuur. Scouts, hier kunnen we nog wat van leren! ;)
Sfeer: 10+

Leconfield, dag 6
Vandaag was onze vrije dag. We mochten lekker gaan doen wat we zelf wilden, omdat de staff naar Tamworth was. Ook zij hadden een vrije dag en gingen shoppen. Met drie Duitse meisjes ben ik gaan wandelen, bergopwaarts, op zoek naar telefoonbereik. Na ongeveer een halfuur lopen in de brandende zon hadden we bereik! Ik verwachtte dat we even smsjes zouden sturen en dan weer terug richting de boerderij, maar na ongeveer 2 uur gemuts, geklaag en geroddel gingen we eindelijk terug. Ik liep lekker in mijn eentje voorop van het uitzicht te genieten, drie steunende en kreunende meiden achter mij aan :) Wandeling was dus geslaagd, wandelgenootjes iets minder ;)
Terug op de boerderij hebben we met de hele groep zitten kaarten en kletsen tot etenstijd. Een lekker dagje rustig aan dus, niet veel boeiends te melden :)

Leconfield, dag 7
Schapendag! Vandaag hadden we een schapenmuster. Dat betekend: op je paard en schapen zoeken in de paddock. Dat bleek niet zo makkelijk. Er waren ongeveer 30 schapen in een paddock zo groot als 6 weilanden bij elkaar. Heuvelachtig en bebost. Na ruim 2 uur zoeken en jagen hadden we alle schapen bij elkaar en konden we ze naar de boerderij drijven. Al roepend, schreeuwend, zingend en lachend reden we in een hoefijzervormige groep op onze paarden achter de schapen aan. Toen we ze eindelijk in de goede yard bij de boerderij hadden mochten we eerst gaan lunchen, want er stond een leuke klus voor ons te wachten: een lam castreren, 3 lammeren van hun staarten ontdoen uit hygiënisch oogpunt en een schaap slachten voor de barbecue. Goed idee dus om dit met een volle maag te doen :)
Na de lunch vroeg Hilton met een grijns wie ook alweer diegene was die veearts wilde worden. Een beetje terughoudend stak ik mijn hand op. “Right, then you are the one to castrate the lamb!” Dit veranderde mijn terughoudendheid in een big smile, gaaf! Deze lach werd echter snel kleiner toen Hilton vertelde dat dit met de mond gebeurt. Haha, grappig, goeie grap. Nee, echt! Eerst mochten we allemaal een keer proberen een schaap te vangen en op de grond te leggen. Eitje, dacht ik. Dit bleek echter lastiger te zijn dan verwacht. Vangen geen probleem, maar een schaap tackelen is niet zo makkelijk, ze zijn nog best handig met die dunne pootjes! Hilton leerde ons een trucje en toen kreeg iedereen het gelukkig voor elkaar. De drie lammeren van wie de staarten eraf moesten werden met hun kont op een hek gezet. Hilton sneed in een grote haal met een mes de staarten van de lammeren er af. Hoe dit er uit ziet kun je op mijn foto's zien :) Het derde lam was een rammetje dus was ik aan de beurt. Hilton sneed de bovenkant van de balzak er af zodat de ballen er uit staken. Nu moest ik met mijn tanden een bal pakken en stevig er uit trekken!! Waaah! Ik moet zeggen: once in a life time, maar ik zou het zeker nog een keer doen als het me gevraagd werd. Er is nauwelijks bloed en het smaakt nergens naar. De structuur is net als die van een flauwe, rauwe octopus :P
Er zijn twee redenen waarom dit met de tanden gebeurt: De ballen zijn zo glibberig dat je er bijna geen grip op kunt krijgen én het is de schoonste manier om het zo te doen, omdat je handen altijd vies zijn. Zo krijgt het schaap geen infectie :) VET COOL!

Een van de schapen die wij geprobeerd hadden te tackelen was gemarkeerd met 3 groene letters: B-B-Q. Barbecue werd opnieuw gevangen en 3 poten werden bij elkaar gebonden, zodat hij niet meer weg kon rennen. Bart en ik tilden Barbecue naar de plek waar hij geslacht zou worden. Met een groot mes sneed Hilton zijn nek door, waarna er een hele hoop bloed, gespartel en geblub was. Een schaap blijft nog ongeveer 5 minuten spartelen, trappelen en bewegen, soms zelfs een geluid alsof hij probeert adem te halen. Dit is in feite dezelfde reactie als kippen: stuiptrekkingen omdat de hersens dood zijn maar het lijf nog steeds denkt dat het weg kan rennen. Het schaap werd opgetakeld en nu kwam het interessantste deel van de slacht. Het villen en schoonmaken. Door het werken in de slagerij van afgelopen 3 jaar heb ik heel wat soorten lamsvlees langs zien komen, maar ik moet zeggen dat het wel súper interessant is om het hele proces te zien!
Binnen een kwartier was de hele klus geklaard en reed ik samen met Susie een eind in de truck om de resten te dumpen. Volgens Susie zou het vanzelf de berg af rollen. Niet dus :) Heel fijn, met mijn hand heb ik de (nog warme) ingewanden van het schaap de berg af gerold. Hihi! Volgens Susie ben ik vet-proof! (Vet is dierenarts, afkorting van Veterinary).
Oja, voor diegenen die NIET vet-proof zijn: wees gewaarschuwd. De foto's zijn een “béétje” shocking, aangezien ik overal met mijn neus bovenop stond.
Vandaag was weer een dag met een sterretje: een van de beste, leerzaamste dagen van mijn leven!! :)

Leconfield, dag 8
Running out of time... langzaam maar zeker begint het einde van de cowboycursus in zicht te komen. Wat jammer!!!! Ik wou dat ik hier 9 maanden kon blijven :)
Vandaag weer een cuddlemuster. Dat betekend: koeien ophalen, net zoals de schapen gister. Wij dachten dat koeien wel makkelijker zouden zijn, maar dat viel tegen. Rond half 2 waren we eindelijk terug op de farm, met ongeveer 100 koeien en kalveren. Eerst gingen we lunchen, iedereen was uitgehongerd en kapot van het schreeuwen :)
Na de lunch sorteerden we de kalveren van de heffa's (moeders). Kalveren zonder oormerk gingen in een soort paadje. Vanuit het paadje werden ze een voor een in een soort klem gezet. De klem werd gekanteld zodat het kalf op zijn zij lag. Zo kan het makkelijker gecastreerd worden als het een bullkalf is. Vanuit deze positie moesten er een paar dingen gebeuren: alle kalveren kregen een oormerk links en een chip rechts. Ook werd er uit elk oor een klein driehoekje geknipt, als teken dat het Brian's koeien zijn. En ze kregen een brandmerk, dat ruikt naar verbrande koe, was onze conclusie :) De bullkalveren werden ook nog gecastreerd. En natuurlijk stond ik overal weer met mijn neus bovenop! Het chippen, oormerken en knippen heb ik ook gedaan. Ik voelde me wel een beetje gemeen, volgens mij doet het hartstikke zeer! Maar het hoort erbij. Ook heb ik de achterpoten van de bullkalveren vastgehouden terwijl Hilton ze castreerde. Wat een sterke beesten zeg!
In totaal hebben we ruim 50 kalveren gedaan. Nadat dit gebeurd was hebben we de kalveren en koeien teruggebracht naar de paddock waar ze horen.
Alle bull-ballen hebben we op een bord gelegd, en als het goed is gaan we die over een paar dagen op de barbecue eten, samen met ons eigen geslachte schaap! Wordt dus vervolgd! ;)

Leconfield, dag 9
Jeej, ik ben vanochtend een uur ieder mijn bed uit gegaan, om te helpen met het melken van de koeien! Binnen een half uur hadden we van elke koe een emmer vol, dus bijna 10 liter elk. Ik blijf het leuk vinden, morgen ga ik weer vroeg mijn bed uit! ;)
Na het melken gingen we in de truck naar Top Monkey's, een van de hoogst gelegen paddocks. Daar gingen we vansen! Klinkt interessant hè? Het betekent niet veel meer dan hekken repareren :)
Vandaag was een van de warmste dagen die ik tot nu toe meegemaakt heb in Australië, dus kun je nagaan. In de volle zon hekken repareren, de hele dag! Eerlijk gezegd vond ik ook dít leuk, dus misschien moet ik toch maar opzoek naar een baantje op een boerderij, ik heb zelfs plezier in de rotklusjes! :P
Toen om half 4 eindelijk ons hek rechtop stond, handmade by us, waren we allemaal supertrots, zie foto's! :)
Als beloning hebben Kate en Sandra, de kookstaff, extra brownies als toetje gemaakt! Whoohoo!

Leconfield, dag 10
Vandaag onze allerlaatste keer een caddle musteren. Na een rit van 2 uur hebben we een hele grote paddock uitgekamd opzoek naar alle ruim 200 koeien. Ook nu moest er weer hetzelfde gebeuren: kalveren sorteren, castreren, oortaggen en brandmerken. Vanaf het begin af aan heb ik de achterpoten van de kalveren vastgehouden. Deze klem was iets anders, dus moest ik op de grond gaan zitten met gestrekte benen, zodat ik goed kracht kon zetten en de achterpoten gestrekt kon houden. Dit ging 4 kalveren perfect, totdat er een kalf kwam waarvan Hilton zei dat het wel eens een sproeier kon zijn. Verbaast keek ik hem aan, maar hij zei dat ik er wel achter zou komen wat dat betekende.. Stevig hield ik zijn poot vast toen het kalf begon te loeien, zijn staart op tilde en een dunne, witte, warme drap over mijn broek spoot, wist ik inderdaad wat Hilton bedoelde... Onder een luide “Ohhhh” en “Ahhh” van de hele groep kreeg ik de slappe lach en moest ik m'n best doen om niet te kokhalzen van het gevoel van warme, natte koeienstront op mijn benen! Manon riep: “Ester, you facking rock, girl!” maar werd verbeterd door Hilton: “Ester, you facking stink, girl!” Wat mij een nieuwe lachbui opleverde. Toen het kalf klaar was zei Susie met een vies gezicht dat ik maar even mijn broek en schoenen uit moest gaan spoelen in het meertje. Vanaf nu is mijn bijnaam: “The girl with the poo-pants.” En bedankt!
De ballen van de gecastreerde kalveren hebben we op de heater van de brandmerker gaar gebarbecued! Het is een hele maffe structuur, maar eigenlijk smaakt het gewoon een beetje naar biefstuk ofzo :) Not too bad, maar niet dat je zegt: Hmm, lekker!

Toen alle kalveren gedaan waren 'sprongen' we weer op ons paard om terug naar huis te gaan. Inmiddels was het bijna half 6 dus het avondeten zou een latertje worden vandaag. Laura en ik verveelden ons dus hebben we ongeveer de hele weg 'Old McDonald had a farm' gezongen, wat ging van poepsproeiende kalveren tot babykangaroo's en kikkers. Susie kon niet ophouden met lachen en het was weer een supergeslaagde dag!

Leconfield, dag 11
Omdat we gister zo'n lange dag hadden gehad mochten we vanochtend uitslapen tot 8 uur. Na het ontbijt zadelden we onze paarden op om naar een mooi plekje voor een groepsfoto te gaan. We hebben ongeveer anderhalf uur besteed aan foto's maken van onze paarden, de omgeving, onszelf en elkaar :)
Daarna leerde Susie ons wat basisregels en handelingen van het Natural Horsemanship. Dit komt er op neer dat je je paard met een paar simpele aanrakingen, bewegingen of gebaren kan laten doen wat jij wilt.
We stonden allemaal naast ons paard en hielden de teugels vast. Door voor je paard te gaan staan en te slingeren met de teugels gaat hij een paar stappen achteruit. Door een klauw te maken op zijn hoofd, tussen zijn oren en zachtjes te drukken op de juiste punten doet hij zijn hoofd naar beneden. Door op het juiste plekje in zijn hals wat druk te geven loopt hij een rondje links- of rechtsom en door te doen alsof je aan de teugels gaat trekken komt hij naar je toe! :D Sam bleek een natuurtalent.

Na de lunch vroeg Brian ons allemaal bij hem te komen. Wie was er opzoek naar werk op een boerderij? Ook ik stak mijn hand omhoog, maar het ging hem echt alleen om werk voor nu, dus mensen die op Leconfield konden blijven. Ik had al met Leonie afgesproken dat ik komende twee weken bij haar ben, dus ik was niet geschikt, jammer genoeg.
Toen iedereen die wel opzoek naar een baan was teleurgesteld was of blij gemaakt was door Brian (één jongen, Jan-Teun, kon blijven, de rest kreeg een lijst met telefoonnummers), gingen we wat spelletjes met onze paarden doen. Van slalom tussen pionnetjes door tot bekertjes water dragen zonder je handen van de teugels te halen :) Sam was niet zo snel maar deed het hartstikke goed vond ik! Ons laatste uurtje met de paarden werd een succes. Toen we bijna klaar waren kwam Hilton vertellen dat er niet zulk leuk nieuws was. Eén van de koeien was gister of eergisteren na het kalveren uitgegleden en overleden... Dit betekende dat hij een aantal mensen nodig had om het pasgeboren kalf te vangen. Enthousiast stak ik mijn hand omhoog, net als 2 jongens. Dus samen met 4 jongens (Bart en Gerbren van de staf gingen ook mee) zat ik achter in de truck, opweg naar mijn laatste avontuur op de boerderij! Na een klein halfuurtje hadden we het kalf gevangen, zijn poten aan elkaar gebonden zodat het niet meer weg kon rennen en lag ze op haar zij in de truck, met mij er bovenop om haar vast te houden. Toen een van de jongens uit de truck sprong zette hij zo hard af dat de truck wiebelde en klapperde, waardoor het kalf schrok. Dit leverde mij 3 gekneusde vingers en een blauwe nagel op, thanx Sebastian! :P
Terwijl ik mijn handen over de ogen van het kalf hield om haar rustig te houden, vroeg Susie mij wat ik ging doen na de school. Ik vertelde haar dat ik twee weken naar Leonie ga en daarna waarschijnlijk ga werken op de surfschool. Met een beteuterd gezicht zei Susie dat ze dat erg jammer vond, omdat ze mij graag op de boerderij had gehouden!! :D

Toen we met de truck met kalf terugreden had Susie me toch wel een beetje aan het twijfelen gebracht. Eigenlijk had ik een onwijs luxeprobleem: surfschool of cowboyschool?
Toen ik omkeek naar het uitzicht, de koeien, de bergen en de vrienden die ik inmiddels had bedacht ik me dat ik ook eigenlijk gek was dat ik deze fantastische plek en super mensen gewoon achter me ging laten! Nog geen uur later had ik de knoop doorgehakt. Ik ging naar Brian en vroeg hem of het mogelijk was dat ik over twee weken terug kon komen. Brian zei ja!!!!!!!!!!!
Toen ik later tegen Susie vertelde wat mijn definitieve plan was na de school knikte ze enthousiast. Brian had haar verteld dat dat blonde meisje dat altijd lachte, die overal poep had en nog steeds de slappe lach had, hem had gevraagd of ze terug mocht komen. En dat hij daar erg blij mee was.

Dus, lieve mensen, ik heb besloten dat ik toch meer een boerenmeisje dan een surfergirl ben! Over twee weken ga ik terug naar Tamworth om een volle maand tot aan kerstmis paard te rijden, koeien te vangen en keihard te werken! :D En ik ben er van overtuigd dat ik een heel goede keuze gemaakt heb.

's Avonds hadden we ons eindkampvuur en met een trots gevoel realiseerde ik me dat dit niet mijn laatste avond op de boerderij zou zijn. De volgende ochtend kon ik met een goed gevoel tegen alle staffleden zeggen dat ik een toptijd had gehad, en tot over twee weken!