Roadtrip!!

Hoezeer ik jullie afgelopen keer beloofd had om jullie up to date te houden over de modder, zweet, aardappelen en regen, het is niet helemaal gelukt. Vandaar nu een speed-update van de laatste 2 weken. Inmiddels zit ik in een tentje ergens tussen Rockhampton en Mackay, op een rustplaats voor truckers en auto's. Hoe ik daar beland ben, is een lang verhaal...

Twee weken geleden ging ik vol goede moed terug naar Bruce's farm. Ik was best enthousiast over het feit dat ik terug mocht naar dezelfde baan, het zou het waarschijnlijk veel makkelijker maken! Toen ik Jaimie, Bruce, Chris, Elly, Dylan en Sherice weer zag, waren ze allemaal best verrast. Vooral Bruce was erg blij dat ik weer terug was. Soms is het best goed om te horen dat men blij met je is :)
De eerste dag had Bruce meteen een 'welkom terug cadeautje'. We gingen de beruchte Prut-Paddock doen! We moesten dus aardappels rooien in een stuk land waar je letterlijk tot over je knieën in de modder stond... In het begin was het wel grappig, maar na twee uur ploeteren in de stinkende, vieze modder was ik er wel een beetje klaar mee...
Gelukkig ging de eerste dag erg snel en konden we na een paar goede uren lekker onder de warme douche staan.
Wat mij vooral opgevallen is, is dat de winter hier echt begonnen is. In de ochtenden is het zelfs bijna te koud om in een korte broek te werken! Vaak begin ik dus in een spijkerbroek, en strip tijdens de eerste kleine pauze uit mijn lange broek en in mijn shorts. Het werk is wel zwaarder geworden. Voorheen had Bruce jongens in dienst die de volle kratten op de trailer moesten zetten. Nu werken er alleen nog maar 3 meiden en zijn 2 zoons, dus moeten wij ook sjouwen! Een goed volle krat is rond de 30 à 40 kilo, dus tillen we meestal in paren. Maar aangezien de 2 andere meiden Japans zijn en dus bijna 2 koppen kleiner (niet overdreven!) is het meestal makkelijker om het gewoon maar even zelf te doen... (Eigenwijs? Welnee!)

Afgelopen zondag haalde Helle me op van het hostel om even wat anders te doen dan het hostel-leven en hard werken. Er was een open dag van de Drakenboot-vereniging in Bundaberg! Een soort ledenwerfactie om zoveel mogelijk nieuwe leden te krijgen voor het drakenbootracen, een Chineze sport wat ik thuis ook al een paar keer gedaan had. Ik vond het echt super leuk, en ook Helle en Aline waren erg enthousiast. We besloten om woensdagavond, na mijn werk, weer terug te gaan, want dan zou er een officiële training plaatsvinden, in plaats van toeristen-rondjes :)
Het was een leuke dag, maar het kon mijn gevoel over Bundaberg niet wegnemen. Nadat het leuk was om iedereen weer te zien op de eerste dag werken, viel ik al snel terug in het zelfde, oude ritme als ruim een maand geleden. Er was alleen één heel groot verschil: De hele vriendengroep van vorige keer was weg! Shane is er nog wel, maar die heeft een vriendinnetje en zie ik dus niet echt meer. Elke avond ga ik rond 6 uur naar bed omdat er gewoon niks anders te doen is. Het werk is zwaar, de dagen zijn lang en eigenlijk heb ik er gewoon helemaal geen zin meer in om 's ochtends wakker te worden met een zere rug, zere handen en spierpijn van de dag ervoor...
Helle had wel door dat ik me niet helemaal lekker in m'n vel voelde, eigenlijk wilde ik gewoon naar huis..!! En de week erna zou ook Helle weg gaan, omhoog naar Cairns met haar kleine blauwe autootje.

Een dag later kreeg ik een telefoontje van Helle: 'Of ik mee wilde naar Cairns?' Het was een aanbod, ik mocht er even over nadenken en ze zou deze vrijdag vertrekken voor een zo goedkoop mogelijke trip Noord. Ik zou ZO graag meewillen, ik wil graag nog naar Cairns, het is gezellig om samen te gaan, goedkoper met de auto te gaan dan met de bus en WEG van die stomme sweet potatoes! Maar helaas had ik voor mezelf besloten dat ik nog 3 weken ging werken om wat meer geld te kunnen sparen.
Toen ik de volgende dag mama aan de telefoon had, heb ik de definitieve beslissing gemaakt: Ik ga eerst met Helle 2 weken omhoog naar Cairns, en dan zie ik wel verder of ik een ander baantje kan vinden! Ik moet hier weg, anders wordt ik gek!

En zo zijn we gister vanuit Bundaberg vertrokken!! Wat voelt het goed om dat 'shit-hole' achter me te laten! Ik voelde me wel een beetje schuldig tegenover Bruce, dat ik maar 2 weken bleef in plaats van de beloofde maand, maar het gevoel van vrijheid overwint!
Helle, Aline (Frans meisje) en ik zijn met het kleine blauwe autootje en een tent omhoog aan het reizen richting Cairns. Elke dag willen we ongeveer 300 van de 1000 kilometer naar Cairns rijden. Gister hebben we in Rockhampton voor 5 dollar op een grasveld achter een hotel weten te staan, we zijn naar een (gratis) dierentuin geweest en 's avonds zijn we naar een Rodeo training geweest! Kleine, stoere ventjes van 8 jaar op baby-bulls en grote, stoere cowboys op compleet gestoorde, doorgedraaide stieren. Ik vind het nog steeds idioot dat je jezelf op zo'n dier hijst, maargoed. Het was leuk leedvermaak! :)

Vanochtend zijn we vertrokken naar Great Keppel Island. Dit is een van de Great Barrier Reef eilandjes. We hebben een gave wandeling gemaakt over een pad wat er uit zag alsof er al 100 jaar niemand meer gelopen had (omgevallen bomen, hoog gras, spinnen, grote hagedissen en miljoenen vlinders!) en daarna hebben we heerlijk de hele dag schelpen gezocht en op het strand gelegen.
Another day in Paradise!

Vanaf Great Keppel Island hebben we nog ruim drie kwartier gereden om bij de eerste 'restarea' te stoppen. Er staat nergens een bordje 'verboden te kamperen', dus waarom zouden we niet hier onze tent op zetten en pasta koken? Er is zelfs een wc! :)
Op het moment dat ik dit schrijf komt er echt weer zo'n geluksgolf omhoog: Het is écht paradijs hier. Het kamperen is fantastisch, zeker 100x beter dan het leven in een hostel, we hebben alle vrijheid. Het is gezellig met de meiden en we hebben aardig dezelfde ideeën, dus ik zie twee superweken tegemoet! :D

Vanaf nu hou ik jullie dus op de hoogte van mozzies (mosquito), wildkampeerders, (il)legale kampeerplekjes en 3 girls on tour!!