Laatste week NZ en back to Brissie

Dinsdag 16 maart, Gunn's Camp

Vanochtend zijn we vanaf het adrenaline-opwekkende Queenstown naar Milford Sound gereden. Ik had al wat verhalen gehoord over de omgeving daar en de weg er naartoe, maar niks daarvan was gelogen. Ik denk dat dit de mooiste omgeving is die ik ooit gezien heb. Prachtige watervallen, laaghangende wolken en een fantastisch regenwoud. Bij de Milford Sounds aangekomen ging bijna iedereen op een cruise-schip. Omdat het erg regende besloot ik het eventjes af te wachten en daarna een wandeling te maken. Vanaf mijn wandeling had ik misschien nog wel een mooier uitzicht dan de meeste mensen op de cruise!
We reden door het regenwoud verder naar een heel klein plaatsje, genaamd Gunn's Camp. Het enige wat hier was was de receptie van ons 'hostel' en onze 10 kleine hutjes waar we in zouden slapen. Elk houten hutje had z'n eigen houtkacheltje, waarop we onze pasta gekookt hebben :) Het duurde ongeveer 2 uur (niet overdreven) voordat het water kookte, dus je kunt je misschien voorstellen hoe onze pasta smaakte... Lekker knapperig!
Vanaf ons hutje konden we een wandeling naar een 1000 jaar oude boom lopen. Aangezien niemand uit mijn hutje mee wilde ben ik daar alleen heen gelopen: door een prachtig jungle-paadje naar de holle boom! Vanaf daar ben ik een ander paadje teruggelopen, langs de koelkast. De koelkast is simpelweg een grote ton waarover grondwater stroomt, om het koud te houden.
Ik denk dat dit een van de gaafste plekjes is waar ik tot nu toe geweest ben. Jammer genoeg kan ik hier niet echt langer blijven, want de eerst volgende bus om weer op te stappen is pas 3 dagen na ons. En om nou 3 dagen in de middle of nowhere zonder eten te blijven... :)

Woensdag 17 maart, Stewart Island

En zo kwam het dus dat ik vanochtend om 5 uur mijn tas weer stond in te pakken om om half 6 op de bus naar Stewart Island te stappen. Om 11 uur stapten we op de ferry naar het meest zuidelijke deel van Nieuw Zeeland. Volgens Lonely Planet is Stewart Island perfect voor “birdwatching and hiking”, dus ik moest er weer aan geloven :) Cougar, onze buschauffeur, vertelde ons dat je er best een gave tijd kunt hebben, zeker als je een beetje rondhangt met de locals. Ik was, samen met 2 andere meiden van de bus, de enige die naar Stewart Island gingen voor 4 dagen, dus besloten we om met z'n 3en in een kamer te gaan. Achteraf vraag ik me af of dit wel de juiste beslissing was, maar ik heb in ieder geval heel veel lol met hun gehad :)
Toen we aankwamen op Stewart voelde ik me best ziek, dus heb ik mijn eerste middag op het eiland slapend doorgebracht. Wat eigenlijk wel héél erg lekker was, haha!
's Avonds raakte ik aan de praat met een Belgisch koppel. Zij vertelden mij een heleboel over Bali en hebben mij met hun verhalen doen overtuigen dat ik daar zeker heen moet.

Donderdag 18 maart, Vuurtoren & Fish & Chips

Vandaag heb ik met Steffi en Louise een wandeling naar de vuurtoren gemaakt. Wij verwachtten een perfect rood-wit gestreepte vuurtoren, op het meest zuidelijke puntje van het zuidelijkste eiland van Nieuw Zeeland. Na 1,5 uur door de gure wind gewandeld te hebben (want koud is het daar!!) kwamen we aan bij het doel van onze wandeling: een wit, vierkant gebouwtje met 2 zonnepanelen om de lamp in de nacht zichtbaar te maken... We waren erg erg teleurgesteld, dus hebben we daar ongeveer een half uur zitten kletsen, omdat de meiden moe waren :) We zagen wel nog een baby-zeehondje! :D
Steffi en Louise hadden gister twee locals, Andy en Daniël, ontmoet in de kroeg. Vandaag werden we door hun uitgenodigd om bij hun Fish (zelf gevangen bluecod!!) en Chips te komen eten. Zij werken op het eiland als possum-killer en track-onderhouder. Ze vertelden ons hele gave verhalen over het vissersleven op het eiland. In hun (lekker warme) huis hebben we de hele avond gekaart, wijn gedronken, gelachen en met de hond geknuffeld. Ook lieten ze mij een Kaka voeren, een soort hele grote papegaai! Voor hun eindelijk wat te doen op het eiland, en voor ons een leuke manier om wat meer inside information over Nieuw Zeeland te krijgen.

Vrijdag 19 maart, Kiwi-jacht

Vandaag hebben de watertaxi naar Ulva Island genomen. Dit is ongeveer 10 minuutjes van Stewart Island en staat bekend om de vele verschillende vogels. Wij hoopten een Kiwi te zien!!
Na 3 uur rondsjokken op het eiland (Steffi: “Het is zo koud!”, Louise: “Ik haat dit eiland!”, beiden: “Ik wil niet meer wandelen” en ik: “Kijk, dat is een gave vogel, die ga ik in m'n boekje opzoeken” en nog veel meer hilarische momenten) hadden we nog steeds geen Kiwi gezien. Wel heb ik erg gelachen om en met de meiden. Ze bleven maar klagen over alles, waren zo ongeïnteresseerd als mogelijk, maar wilden tegelijkertijd ook alles weten wat ik ze te vertellen had. En we wilden die stomme Kiwi zien!
Toen we terugkwamen op het eiland kwamen we de jongens weer tegen. Zwaar teleurgesteld vertelde ik hun over ons Kiwi-avontuur. Toen Andy mij vertelde dat er vlakbij een rugby-veld was, waar bij schemering soms Kiwi's te vinden zijn, besloot ik dus meteen dat ik daar een kijkje zou gaan nemen. Terwijl de meiden alvast naar de bar gingen ging ik met een Frans meisje uit ons hostel naar het rugbyveld. Ongeveer 10 minuten stonden we in het pikkedonker te wachten op de Kiwi, totdat we besloten dat het toch wel creepy was. Net op het moment dat we omdraaiden, hoorde we een Kiwi roepen, meteen geantwoord door een ander! Jammer genoeg was dit heel ver in de bosjes, dus moesten we toch echt opgeven.
Ook ik ging naar de kroeg, waar ik alwéér met een sip gezicht moest vertellen dat mijn Kiwi-jacht was mislukt. Uiteraard werd ik hard uitgelachen, want “er zijn zó veel Kiwi's op het eiland dat het bijna onmogelijk is om er níet een te zien!” Een uurtje & een paar biertjes later besloten Andy en Daniël ons mee te nemen naar de secret spot! We gingen eerst naar hun huis om een paar hoofdzaklampen, warme jacks, mes (voor het geval we possums tegenkwamen), de hond en de auto op te halen. Zo gingen we met z'n 6en (2 giechelende, niet zo enthousiaste en geinteresseerde meiden, 2 stoere locals, een zwarte hond en ik, eigenlijk wel héél erg geïnteresseerd en enthousiast..) weg voor een 20 minuten lange rit. Vanaf het eindpunt van onze rit hebben we nog zeker 2 uur door de pikzwarte nacht gelopen, over stranden en sluippaadjes, door de bosjes en klimmend over rotsen. Helaas moesten ook deze stoere locals na 2 uur toegeven dat we waarschijnlijk toch geen Kiwi zouden zien vanavond... Zo eindigde ons hele Kiwi-avontuur op Stewart Island in een paar mooie wandelingen met veel vogels, locals, fish en chips, maar zonder Kiwi.
Ach, IK heb een leuke tijd gehad! :D

Zaterdag 20 maart, Dunedin

Vandaag zijn we naar Dunedin gereden. Deze stad staat bekend als de studentenstad van Nieuw Zeeland. Het is een erg rommelige stad, met heel, héél erg veel jongeren. Louise en ik hebben eventjes door de stad rondgewandeld terwijl een aantal van onze groep naar een bierbrouwerij en chocoladefabriek gingen. Wij besloten vandaag lekker een rustdagje te hebben: die heb je ook nodig!

Zondag 21 maart, Queenstown!

Yes, vandaag gaan we weer terug naar Queenstown!! Iedereen is opgewonden over het feit dat we weer teruggaan naar, voor de meesten, de favoriete 'stad' van Nieuw Zeeland. Eerst gaan we nog even naar de steilste straat van de wereld in Dunedin. De buschauffeur (Hof) grapt dat we allemaal omhoog moeten rennen en dat hij het toch wel van ons wint. Binnen 20 meter stond hij al hijgend toe te geven dat dát misschien wel onmogelijk was... Zelfs omhoog lópen is al ontzettend zwaar, en tegen de tijd dat we boven waren was iedereen buiten adem en bezweet. Ik had zelfs last van m'n knie, van een straat inlopen! Ja, deze straat is écht heel erg stijl.

's Avonds zijn we met een groot deel van de groep (inclusief Hof) uit geweest. In the Worldbar in Queenstown hebben ze een grappige manier om zichzelf uniek te maken. Ze serveren de cocktails in een klein, schattig, wit theepotje! Maar zonder glas :) Je drinkt je cocktail dus uit het tuutje van een theepot. En schijnbaar wordt je daar sneller dronken van, want tegen de tijd dat we naar huis gingen had ik écht geen zin meer om terug naar mijn hostel te lopen. Ik sliep in een ander hostel dan Steffi en Louise, maar mijn hostel was aan het eind van (nóg) een steile berg!
Steffi bood aan dat ik wel bij haar in bed mocht liggen, dus heb ik die nacht in Nomads geslapen... :)

Dinsdag 23 maart, Geen hurray voor Stray...

Toen ik vanochtend met mijn backpack naar het opstappunt van de Stray-bus liep, realiseerde ik me dat het mijn laatste bustrip in Nieuw Zeeland zou zijn. Best wel jammer! De tijd is ontzettend snel gegaan, ik heb het gevoel dat het maanden geleden is dat ik aankwam in Auckland. In ruim een maand tijd ben ik van Auckland helemaal naar beneden gereisd. Ik heb alles gedaan wat ik wilde doen, alles gezien wat ik wilde zien. Behalve dan de Kiwi...
Nu is het tijd om weer terug te gaan naar Australië. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad hier in Nieuw Zeeland, maar ik moet zeggen dat ik er toch wel weer naar uit kijk om 'terug' te gaan. Ik heb gewoon een beter gevoel bij Australië, maar ik weet niet zo goed waarom.

Ik stond op het punt om op de Stray-bus te stappen, toen Hof, de buschauffeur mijn naam op de lijst aan het opzoeken was. Na een lange stilte begon ik me toch een beetje zorgen te maken, wat nou als ik er niet op zou staan? Ach, de meeste buschauffeurs laten je alsnog opstappen en aangezien ik al een paar dagen in zijn bus zat zou het wel goed komen. Ik hielp hem zoeken, maar na 4 of 5 keer gekeken te hebben kwamen we erachter dat ik inderdaad niet op de lijst stond! Heel apart, want vanaf Stewert Island heb ik mijzelf op deze bus geboekt tot aan Christchurch, zodat ik zeker wist dat ik mijn vlucht van morgenochtend haal.
Tot mijn schrik vertelde Hof mij dat zijn bus helemaal vol zat vandaag, en dat er dus geen plaats meer was voor een extra persoon... Lichtelijk in paniek vroeg ik of er een kans was dat iemand niet op zou komen dagen. Volgens Hof is die kans niet heel groot, maar ik kon het proberen.
Zo stond ik dus heel gestrest af te wachten en toe te kijken hoe al m'n reisgenootjes voor de allerlaatste keer in het grote oranje monster stapten. Helaas was er geen plek meer voor mij...

Omdat ik toch echt vandaag in Christchurch aan moest komen, moest ik opzoek naar een andere oplossing. Het eerste wat in mijn hoofd kwam was liften, opzoek naar een backpacker die met de auto naar Christchurch ging vandaag! Maar de rit zou zeker nog 8 uur duren en ik vond het toch een beetje een te groot risico. Bij het informatie centrum kwam ik erachter dat ik voor 50 dollar een regionale bus kon nemen, dus heb ik dat maar gedaan.
8 uur later kwam ik aan in Christchurch, en ik was zelfs nog 5 minuten eerder dan Stray ;-)

Ik kon mijn tassen bij Louise, Steffi en Derek in de kamer dumpen, zodat ik mijn laatste dingetjes in Nieuw Zeeland kon regelen. Morgen ochtend om half 6 zou ik vliegen, dus ik had besloten dat ik rond 2 uur vannacht naar het vliegveld zou gaan. Zo zou ik geld besparen op een extra nacht in Christchurch. Helaas gingen er geen shuttlebussen op dat tijdstip, dus moest ik de locale bus om 11 uur 's avonds nemen. Het zat me vandaag niet echt mee wat bussen betreft!

Steffi, Louise, Derek en Liam liepen met me mee naar de bushalte om gedag te zeggen. De laatste week heb ik voornamelijk met hun doorgebracht, alhoewel we allemaal het gevoel hebben dat we al veel langer samen reizen.
In de bus kwam ik twee Duitse jongens tegen waarmee ik van half 12 tot 4 uur op het vliegveld heb gekletst en geslapen. In m'n slaapzakje op de vloer van het vliegveld: Ideale, goedkope accommodatie! :)

Woensdag 24 maart, Back in Brissie!

En zo stond ik de volgende morgen mijn laatste NZ-dollars uit te geven aan een idioot duur croissantje en een cappuccino. Klaar om het vliegtuig in te stappen, klaar om Bee weer te ontmoeten! Hij heeft aangeboden dat ik de eerste paar nachten in Brisbane bij hem kan blijven.
De reis naar Australië was gelukkig niet zo lang, maar 4 uur. De hele weg heb ik naast 2 meiden van 10 jaar gezeten. Zij vlogen voor het eerst en vroegen en ontdekten alles, geweldig! Toen ik net een beetje in slaap gevallen was, maakte een van de meiden me wakker: “Ester, Ester, look! You can see the sunrise, I think we're nearly there! :D” Schattig!

Vanaf het vliegveld nam ik de trein naar South Bank, waar Bee me van het station kwam halen. Het is echt super gezellig om Bee weer te zien, mijn verhalen te vertellen en mijn foto's aan iemand te kunnen laten zien. Zoals in Bundaberg klikt het weer super.

's Avonds nam Bee me mee naar een danscursus. Eerst dacht ik: “Dat ga ik echt niet doen, ik ga niet dansen!”, maar ik wilde geen watje zijn dus ging toch maar mee.
In een grote kring had iedereen een partner en elke 2 minuten moesten de meiden een partner opschuiven. Gewoon op het schoolplein van de universiteit!
Een ontzettend leuk idee, en ik moet zeggen dat ik het na het bungeejumpen, skydiven en alle andere avontuurlijke dingen ontzettend leuk vond! Ik heb een superavond gehad en het leuke is dat ik nu Bachata en Salsa kan dansen. Oké, een klein beetje :)

Na het dansen zijn we bij een Maleisisch restaurant wat gaan eten. Superlekker, ik kijk al uit naar het eten in Indonesië als ik straks naar Bali ga! Het is echt super fijn om weer even met iemand samen te zijn, iemand die ik ken.

Zaterdag 27 maart, Boerenmarkt

Gister en eergister moest Bee gewoon naar de universiteit, dus heb ik mijzelf vermaakt. Ik ben naar de stad geweest (Gekkenhuis! Ik ben echt geen stadsmens... ik presteerde het om binnen een uur compleet verdwaald te zijn in centrum Brisbane. Mét een plattegrond...) en heb al mijn foto's geupload. Ook heb ik wat dingetjes uitgezocht over mijn laatste 3 maanden van mijn reis: wat wil ik nog, hoe ga ik dat doen en vooral: hoe ga ik dat betalen? Naar Bali vliegen is toch wel veel duurder dan ik verwacht had...

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om naar een markt te gaan. Bee doet hier altijd zijn boodschappen en het is een onwijs leuke markt om rond te lopen. Erg veel Aziatische invloeden en ontzettend veel fruit, groente en producten waar ik nog nooit van gehoord had..

Daarna zijn we naar het regionaal Museum van Queensland geweest en hebben we een ferrytocht op de rivier van Brisbane gemaakt.

Morgen is het weer tijd om door te reizen richting Noosa, dus nu nog even gezellig laatste avond!