Bundaberg - Auckland (NZ)

Maandag 22 februari, Sydney Airport

Terwijl ik van mijn -voorlopig- laatste Australische cheeseburger met cola geniet, wordt mijn (veel te zware) backpack van 22 kilo in het vliegtuig geladen. Ik vraag me af hoe het kan dat mijn rugzak bijna 7 kilo zwaarder is dan toen ik begon. Waarschijnlijk heb ik zoveel random stuff verzameld op alle mooie plekjes waar ik geweest ben! Ik denk terug aan de afgelopen vier maanden. Wat een ontzettende ervaring is mijn reis al tot nu toe. Ik heb ontzettend veel geleerd, zowel op mentaal als fysiek gebied. Vooral het werken in Bundaberg heeft een grote rol voor mij gespeeld.

Ik had nooit verwacht dat ik met zoveel voldoening terug zou kijken op 2 maanden werken in het 'shit-hole' zoals het hier genoemd wordt. Mijn eerste week was best zwaar. Ik moest heel erg wennen aan het vieze, oude hostel, het zware en vooral saaie werk en het feit dat ik weer alleen was, zonder Hanna en JT en de 'veilige' farm in Tamworth. Er was voorlopig een eind gekomen aan het rondreizen en moest heel erg low-budget gaan leven om zoveel mogelijk geld te besparen. Dit zou een rotmaand worden! Dacht ik.

Na ongeveer een week voelde ik me al helemaal thuis. Ik werd warm opgenomen in de groep van de langer blijvende backpackers in het hostel en had binnen no-time een ontzettend leuke groep. Met Shane, Helle, Bee, Oscar en ik vanaf mijn begin als vaste kern en een heleboel bijkomende en weggaande mensen hebben we een hele hechte band opgebouwd. Elke vrijdag en zaterdag naar het park of naar Central, de club, om even uit het hostel weg te zijn (lees: bier/goon drinken en slappe lach hebben, gekke bekken trekken naar de camera en vluchten voor de politie). Vele namiddagen en avonden bankhangen met een -niet altijd even- goede film. Uren in de rij staan om te douchen na het werk. (Dit heeft mij overigens na een week doen besluiten om naar een 5 dollar/week duurdere kamer te gaan, met eigen douche en toilet. Een verademing!) Je pannen afwassen vóórdat je gaat koken, omdat niemand het doet ná het koken. Uren door het centrum van Bundaberg sjokken op een regenachtige, saaie dag omdat het werk alweer gecanceld is. Van beste vrienden tot heftige discussies, van uitgeput van het werken tot katers in de morgen, van regen en kou tot bloedhete dagen, van het strand tot het sweet-potato-field en van tranen tot slappe lach.

Ik blijf het wonderlijk vinden hoe een groep met zo ontzettend uiteenlopende persoonlijkheden en achtergronden zo hecht kan worden. Ik kan dan ook uit het diepst van mijn hart zeggen dat ik Bundaburg, maar vooral de mensen van het hostel, zal gaan missen.

Zaterdag was mijn laatste ochtendje op het werk. Volgens Bruce en Jaime had ik de kleine lettertjes op het contract van de eerste dag niet goed gelezen. Ik had geen idee waar ze over praatten, maar volgens hen zou ik daar snel genoeg achter komen. Knie-diep liepen we door de modder, mijn laatste dagje planten, toen Jaime ineens achter me langs liep en me een duwtje gaf. Face-first viel ik in de modder, waarna Gary, Bruce, Chris, Matt, Des en Jaime handen vol modder naar me gooiden. Dit was een verplichting op je laatste dag als je ergens zo lang gewerkt had :)
Toen ik die middag naar huis ging was mijn gezicht bedekt met modder en tranen van de slappe lach.

's Avonds zijn we met een grote groep uiteten gegaan in de club. Het was voor velen de laatste zaterdag: Oscar gaat woensdag naar huis, Bee en ik zouden diezelfde nacht (03.30) op de bus stappen en ook Alida en Johanna gingen dit weekend weer ergens anders heen. Een goede reden dus om naar het park te gaan. Hier hebben we ook meteen Bee's verjaardag gevierd, omdat hij volgende week jarig is. We hadden een klein notitieboekje voor hem gekocht waar iedereen een paar bladzijden in geschreven had en Helle had een superlekkere chocoladetaart gemaakt!
Ook zijn we nog even naar de club gegaan, maar iedereen was bekaf dus rond een uur of 1 gingen we terug naar het hostel. Beetje bij beetje ging iedereen naar bed en was het voor Bee en mij tijd om gedag te zeggen. Het kostte wat traantjes, vooral bij Helle en mij, maar gelukkig bestaat Facebook en Skype :)

Rond 03.00 bracht Shane ons naar de bus. Tot Brisbane zou ik gelukkig samen met Bee in de bus zitten, dus ik had tot 12.00 uur gezelschap! Vanaf Brisbane zou het voor mij nog 18 uur naar Sydney zijn, waar ik na 28 uur reistijd eindelijk op het vliegveld aankwam. Hier zit ik nu al 6 uur te wachten op mijn vlucht, en over 10 minuutjes mag ik instappen!
Mijn laatste paar minuutjes op Australische bodem voordat ik naar Nieuw Zeeland vlieg om aan mijn tweede deel van m'n reis te beginnen.

Wordt vervolgd!!