Dag 6, 7 en 8 - Padang Bai!

Zondag 13 juni, Bali, Padang Bai – Dolfijnen & zon

Vanochtend ben ik extra vroeg opgestaan (5.30 uur) om de dolfijnen van Lovina te zien. Met Dick en Hannie, die ik gisteren bij het zwembad heb ontmoet, en Wayan, onze Indonesische schipper, vertrokken we de rustige zee op. De zon was net aan het opkomen en we verwachtten een rustig, kalm ritje zonder mensen om ons heen. Na ongeveer 10 minuutjes varen kwamen we aan bij een plek die blijkbaar gebruikt werd als soort verzamelpunt: meer dan 60 bootjes vol toeristen lagen te wachten op de dolfijnen! Na een klein kwartiertje wachten kwamen de eerste vinnen boven water, wat ons helemaal enthousiast maakte. Ongeveer een uur lang hebben we naar de prachtige, gladde snoetjes zitten kijken, terwijl onze schipper ontzettend goed zijn best deed om de dolfijnen bij te houden en op te sporen. Vlak voordat het weer tijd was om terug te gaan kregen we nog een hele mooie afsluiter: een van de dolfijnen sprong in de lucht en maakte een draai boven water!

Vanaf Lovina aan de noordkust gingen we door naar Padang Bai in Zuid-Bali. Het was een bijna 4 uur lange rit. Na Australië zou je verwachten dat dit toch niet zo lang zou voelen, maar het leken wel 4 dagen! Doordat het verkeer hier zo chaotisch is waren we behoorlijk wagenziek en je moet je constant schrap zetten om niet door de auto heen gerold te worden :)

Vanaf de eerste minuut gaf Padang Bai ons een beter gevoel: niet alleen het weer is beter, maar ook de mensen lijken vrolijker. Er wordt gelachen en er worden grappen gemaakt. Natuurlijk zijn er mensen die je wanhopig sarongs en beeldjes proberen te verkopen, maar het is minder dringend en triest dan het leek in Lovina. Dit voelt als een onwijs gezellige, leuke plek!

Maandag 14 juni, Bali, Padang Bai – Drink met m'n billen bloot, melk uit een kokosnoot...!

… Je wordt vanzelf groot! Dat is het gevoel dat ik vandaag heel sterk had. En eigenlijk al heb sinds ik in Bali ben. Oke, misschien niet de billen bloot, maar wel dat het leven hier vanzelf gaat.
Vanochtend hebben Mia en ik de bemo genomen naar Semarapura (Klungkung) en Sidemenroad. De bemo is het lokale vervoer hier: een heel klein transporterbusje met geïmproviseerde bankjes. Wij Westerlingen zijn eigenlijk veel te groot voor deze busjes (het voelt een beetje als origami) maar dat maakt het nog een veel leukere ervaring! Semarapura zou ongeveer 20 kilometer weg zijn, maar het duurde bijna een uur om daar te komen. Bij bijna elk huisje wordt er iemand opgepikt of afgezet. Uiteindelijk zaten we met zeker 20 man in een busje waar eigenlijk maar 6 mensen in passen! In Semarapura is een heel mooi paleis. Dit paleis heeft een belangrijke geschiedenis: Toen de Nederlanders naar Bali kwamen en het land bezetten, moesten de koningen zich overgeven. De koning die in dit paleis woonde wilde zichzelf niet overgeven aan de Nederlanders en heeft daarom zelfmoord gepleegd. Hij was het eerste slachtoffer van de Nederlandse bezetting.

Na ons bezoek aan het paleis namen we een andere bemo naar Sidemenroad. Lonely Planet zegt over dit plaatsje: Marvelous scenery, delightful rural character and extraordinary views. Alleen de rit hier naartoe was al fantastisch: dwars door de rijstvelden, door kleine dorpjes en langs adembenemende vulkanen. In Sidemen zelf wisten we niet zo goed waar we nu heen moesten. Opzich hadden we het uitzicht en de omgeving al gezien tijdens onze rit hierheen, maar er moest toch meer uit deze plek te halen zijn. We besloten onze hiking-skills weer tevoorschijn te halen en hebben in totaal bijna 3 uur gewandeld. Dit is toch wel de manier waarop je op speciale plekjes komt en interessante mensen leert kennen, kwamen we ook nu weer achter. Na ongeveer een uur gelopen te hebben kregen we toch wel een beetje trek. Een paar jongens zaten verse kokosnoot te eten langs de kant van de weg, en riepen in het Indonesisch iets wat waarschijnlijk de vraag was of we ook wat wilden. Met mijn woordenboekje en handen en voeten (zoals altijd :)) kregen we het voor elkaar om ook een kokosnoot te krijgen! We mochten ze voor niets hebben, als een van ons ze ging plukken. We schoten natuurlijk in de lach, want we hadden al veel verhalen gehoord dat het bijna onmogelijk is om in een palmboom te klimmen. Maar jullie weten dat ik erg eigenwijs en volhoudend ben, dus moest ik het wel proberen! Op mijn blote voeten en in m'n – net nieuwe – witte boardshort kwam ik ongeveer een halve meter van de grond... En trots dat ik was! Het is inderdaad niet te doen. Toen ik opgaf en een van de jongens vroeg het te doen, was hij binnen 10 seconden boven: alsof hij zuignapjes onder z'n voeten heeft!
Er werden 2 kokosnoten voor ons geplukt en opengehakt, er kwamen rietjes tevoorschijn om het sap te drinken en een lepel om de kokos eruit te schrapen. Dit is nou een échte Balinese lunch!

Toen we de bemo terug naar huis wilde nemen, hoorden we dat het waarschijnlijk nog wel een half uur zou duren voordat de bemo langs zou komen. Er vond een speciale crematie-ceremonie plaats voor ene van de rijke dorpsbewoners. De crematies hier in Bali zijn heel speciaal: er wordt een heel groot feest gegeven met muziek, het lichaam wordt in een prachtig versierde kist naar een tempel gedragen en iedereen is mooi aangekleed en draagt offers met zich mee. Alle mensen zaten langs de straat te wachten totdat de optocht langs zou komen. Dit zou echt een speciale ceremonie zijn, dus besloten we ook maar te blijven kijken.

De bemo terug naar huis duurde er bijna twee keer zo lang over. We zaten gelukkig maar met twee andere mensen in het busje, maar dat neemt niet weg dat er geen ruimte was: er rezen namelijk ook nog 20 kippen met ons mee! In aardappel-zakken rolden ze door het hele busje, luid kakelend en protesterend. Wel een beetje zielig, maar op de een of andere manier zou ik dit thuis veel zieliger vinden. Hier hoort het bij het land, denk ik. Het past wel, en ik vond het wel gaaf! (Mia vond het iets minder leuk denk ik... haha!)

's Avonds hebben we natúúrlijk voetbal gekeken (half Bali is Nederlands, dus was het niet zo moeilijk om een plekje te zoeken met een tv-scherm. En eigenlijk was het ook wel heel gezellig :)

Dinsdag 15 juni, Bali, Padang Bai

Gister ochtend zijn we van ons eerste hotel in Padang Bai verhuisd naar de dorms in Topi Inn. We hadden hier avond gegeten en er hangt zo'n gezellige sfeer. De bedienden zijn enthousiast en vrolijk, het eten is hartstikke goed en de slaapplek is ongeveer half de prijs van wat we tot nu toe aldoor betaald hebben: €3,50 per nacht...
Vannacht hebben we dus onder een klamboe op een matrasje op de grond geslapen. Het klinkt heel beroerd, maar ik moet toch wel zeggen dat dit een van de mooiste plekken is waar ik tot nu toe geslapen heb denk ik! Het is niet echt een kamer, maar een gemeenschappelijke ruimte onder een afdakje. We slapen dus eigenlijk buiten. Wie heeft er nou de luxe om in slaap te vallen met het geluid van de zee, zo dichtbij dat het klinkt alsof je op het strand zelf ligt te slapen!

Helaas moesten we vanochtend wel al heel vroeg uit onze klamboe vandaan: Om half 6! We hadden besloten een Balinese kookcursus te doen en daarvoor gingen we naar de markt. Nog voor het krieken van de dag liepen wij samen met onze vriend (naam vergeten..) van het hostel over de markt, overweldigd met de geuren van verse groenten, vruchten, kruiden en specerijen.
Toen we alle spullen bij elkaar hadden (kelapa, kokospasta, seréh, ketumbar, kurkuma, kip, bananenblad, palmsuiker en nog veel meer) was het tijd om het tot een lekker maal te maken.
Na 3 uur lang snijden, hakken, roeren, mixen, prakken, koken, bakken, vingers branden, proeven en ons verbazen over de smaken hadden we onze eigen lunch klaargemaakt! Het was ontzettend interessant om wat gerechten uit de Balinese keuken te leren, de dingen die we afgelopen paar dagen steeds gegeten hadden, maar waarvan we eigenlijk niet precies wisten wat het was of hoe het bereid werd. Het smaakte geweldig, dus ik denk dat jullie mazzel hebben: dit ga ik thuis ook nog een keertje maken, haha!

De rest van de dag hebben we lekker helemaal niets gedaan. Afgelopen dagen hebben we best wel een druk programma gehad en een heleboel indrukken opgedaan. We waren allebei bekaf en hebben genoten van het strandje, onze luie ligstoelen met uitzicht op zee, de zon en een goed boek.
's Avonds hebben we uren lang zitten kletsen met de mensen die in Topi Inn kletsen. Rhini heeft besloten dat we hele goeie vriendinnen zijn (lief!) en heeft mij onder andere geleerd hoe je een sarong op de échte manier om knoopt. Haar Engels is echt heel goed, en ze spreekt zelfs een beetje Nederlands. Het is leuk om diepe gesprekken te hebben over Bali, de cultuur en het geloof, vooral omdat Rhini zo goed Engels praat. Erg leerzaam én heel gezellig!