Zuidereiland

Zondag 7 maart, Ferry-tocht

Gisteravond zouden we met z'n allen naar het Regionaal Museum in Wellington gaan, en daarna naar de kroeg. Gelukkig ben ik altijd zo handig om zo geïnteresseerd te zijn in museums en dus de hele groep kwijt te raken. Na bijna 2 uur in mijn eentje heerlijk door het museum over van alles in Nieuw Zeeland rondgedwaald te hebben, besloot ik eens op zoek te gaan naar iets te eten. Na het avondeten had ik nog steeds niemand van de Stray-bus gevonden en begon me nu toch wel een beetje af te vragen of ze zichzelf weggebliept hadden? Toen er om 9 uur nog niemand was ben ik maar naar bed gegaan, wat eigenlijk ook wel heel erg fijn was :) Ik heb de hele nacht over frikadellen, hagelslag, ontbijtkoek en pepernoten gedroomd, vanwege ons hele korte bezoekje aan een Nederlands winkeltje op een van onze tussenstops richting Wellington.

Vanochtend vroeg (ja, heel vroeg) zijn we aan onze drie uur durende ferry-tocht naar Picton begonnen. Op de ferry kwam ik George weer tegen, die ik in Taupo al had leren kennen. Leuke, gezellige en stapelgekke gast ergens uit Engeland, is ongeveer 100x in Nederland (Amsterdam) geweest en weet zó ontzettend veel over het (drugs)leven daar dat ik me even af begon te vragen waar ik ook alweer vandaan kwam...
In Picton ging hij helaas alweer van de bus af, maar waarschijnlijk kom ik hem in Queenstown wel weer tegen.
Wij reden verder naar het Abel Tasman National Park. We verbleven op Old Macdonalds Farm, waar we konden kiezen uit een tent of een dorm. Natuurlijk heb ik voor de tent gekozen, leuk weer eens kamperen! :D
's Avonds hebben we gezellig om een kampvuur gezeten en liedjes gezongen. Ik leerde Maggie kennen, een meisje uit Canada. Na ongeveer 5 minuutjes praten kwam er ter spraken wat we morgen gingen doen: Ik wist het nog niet helemaal, waarschijnlijk een hike van een paar uur. Maggie zou de 3-daagse Abel Tasman Hike-track gaan lopen! Toen ik hoorde dat ze dat in haar eentje zou doen, en aangezien ik eigenlijk nog niet wist wat ik zou gaan doen de volgende dag, besloot ik heel impulsief om de volgende ochtend om half 8 met Maggie te gaan hiken, onder het motto: Doe alles wat op je pad komt!

Maandag 8 maart, de paden op & de lanen in!

Vol goede moed begon ik dus vanochtend mijn tas in te pakken. Ik had besloten dat ik mijn kleine dagrugzak zou gaan gebruiken, want anders moest ik óf met bijna 20 kilo lopen, of mijn hele rugzak leeg halen. Dat leek me allebei niet zo'n goed plan. Ik was natuurlijk helemaal niet voorbereid op een hike van 3 dagen, dus het eten was een klein beetje een probleem, aangezien we ver weg van een supermarkt waren. Dit was mijn foerage voor 3 dagen lopen:
2 wortels
3 pakjes droge noodles
3 appels
2 sneetjes brood
2 muesli-repen, nog snel in mijn tas gepropt door Harm (dank dank dank!)
De eerste dag hebben we ruim 5,5 uur gelopen. Toen we bij onze hut aankwamen, waar we zouden overnachten, viel het me eigenlijk best mee. Ik was wel moe, maar het was goed te doen. We hebben de hele middag en avond met een gezin uit Colorado zitten praten. Zij waren al ruim een jaar aan het reizen met 3 kinderen, wie natuurlijk hele gave en indrukwekkende verhalen hadden.
Rond een uur of 8 werd het donker, en omdat er geen elektriciteit in de hutten is was het dus tijd om naar bed te gaan.

Dinsdag 9 maart, Naar het strand

Vandaag zou een korte wandeling zijn. We hebben ongeveer 3 uur gelopen, over ontzettend mooie paadjes met prachtige uitzichten over de zee en verschillende baaien. Toen we bij onze hut voor de tweede nacht aankwamen hebben we lekker op het strand gelegen en niks gedaan. Dat hadden we wel verdiend na onze eerste twee dagen! Het is gelukkig erg gezellig met Maggie, ze blijkt ook een meisje te zijn die het liefst buiten is, veel outdoor-activiteiten leuk vind en lekker makkelijk is. Moet ook wel als je zo'n hike wilt doen, aangezien er geen douches zijn, geen kookgelegenheid en je op een dun matrasje rug aan rug met de rest van de 20 mensen in de hut ligt.
's Avonds heeft Patries, iemand uit Picton (NZ) ons meegenomen naar een grot vlakbij. Hier hebben we glimwormen gezien. Dit keer veel meer dan de eerste keer in Raglan, zo indrukwekkend!

Woensdag 10 maart, vroege vogel...

Omdat we heel graag de Stray-bus vandaag wilden halen, moesten we vanochtend om 04:30 uur opstaan. De bus zou om 9 uur vertrekken, maar de komende 3 dagen komt er geen nieuwe bus. Vandaar dus dat wij om 5 uur onze hike in het donker begonnen. Om ruimte en gewicht te besparen had alleen Maggie haar hoofdzaklamp mee, aangezien we een beetje vergeten waren dat het pas om 7 uur licht wordt... De eerste twee uur heb ik dus in de voetstappen van Maggie moeten lopen, om niet te struikelen, van een klif af te vallen of te verdwalen. Dit was best spannend en vooral ontzettend vermoeiend. Wat waren we blij om de zonsopgang te zien! Bovendien was het een hartstikke mooie lucht achter te bergen en dit betekende dat we niet meer zo voorzichtig hoefden te lopen.
Na een wandeltocht van ruim 4 uur kwamen we aan op de plek vanwaar Stray vertrok. Wauw, we hadden het gedaan!!! We zijn onwijs trots op onszelf en elkaar dat we dit toch maar mooi gedaan hebben, terwijl we elkaar nog maar 10 minuten kenden voordat we begonnen. Een ontzettend avontuur en een onwijs goede ervaring. Voor herhaling vatbaar!

Vanaf Abel Tasman zijn we met de Stray-bus naar Barrytown gegaan. Dit is een mini-plaatsje met 40 inwoners ergens tussen Abel Tasman en Franz Josef. Hier zouden we een thema-avond hebben: alles behalve kleren. Op een van de tussenstops ging iedereen shoppen voor een outfit, maar Maggie en ik waren nieuw in de bus, en wilden na onze hike eigenlijk wel gewoon vroeg naar bed vanavond. We besloten geen outfit te kopen en gewoon maar te zien hoe de avond zou lopen.

Na het avondeten eindigde ik, meegesleept door een paar anderen, in een soort verkleedkamertje. Ik besloot geen party-pooper te zijn en heb in 10 minuten mijn outfit in elkaar geflanst: Een twister-kleed als jurk, een groene vuilniszak als hoed en hele gekke oude-oma'tjes-sloffen als schoenen. Dit opgeleukt met alle maffe, niet-kleding-dingen die ik maar kon vinden!
Het gaf een hilarisch effect en een gezellige avond, iedereen was super verkleed. Van mandarijntje tot bubble-wrap-man, van kartonnen doos tot cat-woman. Mijn outfit eindigde op de grond waar iedereen twister begon te spelen en rond 11 uur was het feest voor mij voorbij. Uitgeput en met een grote glimlach stortte ik in m'n bedje.

Donderdag 11 maart, Bone-carving

Vanochtend om 9 uur heb ik in Barrytown een Bone-carving cursus gedaan. Hierbij ga je je eigen ketting maken uit een koeienbot. In 3 uur lang hebben we een ontwerp gemaakt, dit uitgezaagd, gevijld, geslepen, geschuurd, nog meer geschuurd en nog meer geschuurd, om uiteindelijk een supergave, gepolijste hanger van bot te hebben!
Leuke ervaring en een gezellige ochtend rondom een houtvuur.
Na het bone-carven was het weer tijd om op de bus te stappen. Vanaf hier is onze volgende stop Franz Josef Glacier, een dorpje vlak naast een van de snelst groeiende en verplaatstende gletsjers van de wereld.
Onderweg naar Franz Josef hebben we een zeehonden kolonie gezien (schattig, al die pups!) en zijn we bij Pancakes Rocks gestopt, waar door erosie allemaal laagjes steen zichtbaar zijn.
's Avonds: op tijd naar bed!!!

Vrijdag 12 maart, Gletsjer-hike

Vandaag heb ik me ingeschreven voor een hike op de gletsjer. Om 9 uur vanochtend stond ik aan de voet van een 12 kilometer lange gletsjer, die elke dag ongeveer anderhalve meter groeit. Voor 6 uur lang hebben we op deze gletsjer rondgewandeld, geklommen, gegleden, gevallen en nog meer gewandeld. Het begon met een hele zware klim over allemaal losliggende stenen en rotsen. Na deze steile berg (steiler dan het klimduin, maar dan zonder zand) zetten we onze eerste stappen op het ijs! Op sommige plekken is het ijs helderblauw, andere plekken zijn zwart en smerig. Onze gids leidde ons over versgehakte trappetjes en door smalle spleten in het ijs. We hebben door een tunnel gekropen en ik ben (per ongeluk) bijna 6 meter naar beneden gegleden :) De spikes onder mijn schoenen bleken toch niet zo héél erg goed in het ijs vast te zitten... Blauwe plek op m'n bil als souvenir!
Na onze lunch op het koude, blauwe ijs was het tijd om weer terug te wandelen en glijden. Dit was een van de indrukwekkendste hikes die ik tot nu toe gedaan heb, maar ook een van de zwaarste!
Weer een gave ervaring erbij!

Maandag 15 maart, Cliff-hanger...

Afgelopen dagen zijn we vooral onderweg geweest. Gisteravond zijn we met de hele groep naar een bar hier vlakbij gegaan, wat heel gezellig was. Ik heb ruim anderhalve week met de groep van deze bus (met de nickname Cougar-bus) doorgebracht en vanaf hier, Queenstown, gaan we weer een beetje opsplitsen.
Gistermiddag kwamen we aan in Queenstown, waar we werden gedropt bij een kantoortje. Hier konden we onze bungee-jump boeken! Ik heb best wel last van m'n knie door de gletsjer-hike, dus ik was niet helemaal zeker of het wel verstandig was om te doen. Toen ik hoorde dat er een hele enge, gave bungee-run is waarbij je niet aan je voeten maar aan je middel wordt vastgebonden, was ik snel overtuigd. Dit schijnt een van de engste jumps van de wereld te zijn, waarbij je letterlijk van het platform af rent! Ik besloot deze te boeken en ik heb er echt geen spijt van!!

Vanmiddag om 1 uur moest ik me melden, boven op het uitkijk-platform. Dit platform is ongeveer 400 meter boven Queenstown, wat een prachtig uitzicht oplevert. Dit maakt het wel HEEL erg eng! Ik werd naar een klein houten huisje gebracht, hangend boven de rotsen en de bomen. Vanaf daar zou ik naar beneden storten!! Het tuigje werd om mijn middel vastgemaakt, alsof je gaat abseilen. Ik vertelde dat ik (nog) niet heel erg bang was, maar vooral enthousiast. Een van de jongens beloofde me dat hij mij wel bang zou krijgen. Hij liet me eerst met m'n tenen over het randje staan, om te zien hoe ontzettend hoog en eng het was. Op het moment dat ik daar stond gaf hij me een klein duwtje opzij, waardoor ik wel schrok, haha! Toen moest ik een hele grote aanloop nemen en dook ik in volle vaart de afgrond in! JEETJE wat is dat ontzettend super eng!! En Mega Mega gaaf! Ik denk dat ik nog nooit zo hard gegild heb! Achteraf werd me gevraagd wat er door m'n hoofd ging op het moment dat ik dook: “Ik lijk wel gek in m'n hoofd!”, “Waar ben ik aan begonnen!?”, “Ik ga DOOOOOD!” en: “Dit is het beste wat ik ooit gedaan heb”, maar die laatste kwam vooral toen ik weer veilig op het platformpje stond :)
De knul die me beloofde dat ik bang zou zijn, had gelijk. Dit was COOL!!! :D

De foto's staan nu nog niet op m'n website, omdat de digitale versies pas over 3 dagen online komen. Zodra ik ze online gezet heb laat ik het weten!