De sprong wagen...

Woensdag 3 maart, Taupo

Vanochtend heb ik het weerbericht gechecked en wat blijkt: Morgen wordt stralend weer met een helder blauwe lucht! Tijd om te gaan skydiven dus! Ik ben naar de receptie geweest en heb mijn skydive geboekt. Morgenochtend om 11 uur word ik in een limousine opgehaald om uit het vliegtuig te gaan springen!!!

Vandaag heb ik een wandeling van ruim 2 uur (±10 km) naar de Huka Falls gemaakt. Deze Falls had ik gister al gezien natuurlijk, maar de wandeling scheen erg mooi te zijn. En dat klopte. Ik heb de wandeling samen met 2 Amsterdamse jongens gemaakt. Dit leverde wel grappige situaties op: ik met mijn rugzak op mijn wandelschoenen, en zij op hun slippertjes met een plastic tasje. Volgens mij vonden ze me al een beetje een aparteling (aangezien ik gisteravond niet uit geweest was..?!) maar toen ik vertelde dat ik leiding ben bij scouting en ik een paar keer een bloemetje of beestje opmerkte en zei wat het was, werd het voor hun hilarisch. Ik kon er wel om lachen: totaal andere types dan ik. Echte club-gangers die alleen geven om hun uiterlijk en hun gadgets. Uiteraard liep ik de wandeling fluitend, en hadden zij overal blaren en zere voeten (Raar, als je op slippers loopt!)

's Avonds ben ik naar de sportschool geweest. Bij de receptie van het hostel kon je een voucher halen voor gratis toegang, dus ik heb mezelf even lekker in het zweet gewerkt. Lang geleden!

Donderdag 4 maart, I wanna fly!

Toen ik vanochtend samen met Marloes (ook een Nederlands meisje) in de Limo van Skydive Taupo stapte, begon het toch wel een beetje te kriebelen. Hier gaan we dan, op weg naar ons avontuur! Toen we bij het vliegveldje aankwamen werden we in 2 groepen ingedeeld. Ik zat in de 2de groep, wat ik eigenlijk wel heel leuk vond. Zo kon ik eerst de anderen zien springen (en landen) en dus mezelf een beetje voorbereiden op wat er zou komen.
Toen de instructeurs de eerste keer gesprongen hadden, was het onze beurt. Alex, mijn instructeur, hielp me in mijn pak en mijn tuigje. Ik had een heel pakket genomen, dus werden er ook foto's en een video van mij gemaakt! Een kort interview voordat we het vliegtuig in gingen, waarin ik bijna niet weet wat ik moet zeggen, hihi!
Vanuit het (roze!) vliegtuigje hadden we een ontzettend mooi uitzicht op Lake Taupo en de vulkanen in de omgeving. Alex liet me af en toe zijn hoogtemeter zien, en vertelde dat we op 7,000 ft ons klaar zouden gaan maken. Op 12,000 ft zouden we uit het vliegtuig gaan springen! Toen hij mij helemaal aan hem vastgemaakt had was het tijd voor de eersten om uit het vliegtuig te springen. Dat was het eerste moment dat ik toch wel echt even vlinders in m'n buik had, spannend!!! Toen was het onze beurt, vanaf het bankje op de grond van het vliegtuigje gaan zitten, voeten buitenboord en daar gingen we!!!! Wat een ontzettend mega super gave ervaring! Ondanks dat ik bijna niet kon ademen in mijn vrije val, vond ik het helemaal niet eng. Het enige spannende is het moment dat je je uit het vliegtuig laat vallen, maar daarna is het alleen maar super mooi en gaaf. Na 40 seconden ging onze parachute open en zweefden we over het meer en de weilanden. Wat prachtige omgeving, zo'n uitzicht krijg je nooit meer! Toen we veilig geland waren stuiterde ik nog ongeveer een kwartier na van de adrenaline. GAAF!!! Ik zou zo nog een keer gaan! We kregen onze video te zien, mochten een T-shirt uitkiezen en toen was het tijd om weer naar het hostel te gaan.
Ik wou iedereen in het hostel wel vertellen dat ik net mijn skydive gedaan had, dus dat heb ik ook zo ongeveer gedaan :P
's Avonds ben ik nog maar even naar de sportschool gegaan, want ik was zo hyperactief dat ik anders nooit kon slapen... Wat een top avontuur!

Vrijdag 5 maart, Tongariro National Park

Vanochtend vroeg zijn we naar Tongariro National Park gereden. Hier is het startpunt van de Tongariro Alpine Crossing. Deze staat bekend als de beste en mooiste dagwandeling van Nieuw Zeeland en staat in de world-top-5. Ik heb wat research gedaan en besloten dat ik deze wandeling (jammer genoeg) niet ga lopen. Ik zou het heel graag willen, maar vooral de afdaling is erg zwaar. Ik wil niet het risico lopen dat ik straks een paar weken last van m'n knieën ga hebben. Samen met Laura (nóg een Nederlands meisje...) heb ik de Mini Tongariro gelopen, een wandeling van ruim 10 km die langs een waterval gaat. Vanaf deze wandeling heb je prachtig uitzicht op de Mount Tongariro en Mount Pihanga, twee vulkanen waarvan de topjes bedekt zijn met sneeuw. Dit is denk ik wel de mooiste wandeling die ik tot nu toe gedaan heb.

's Middags heb ik lekker in de tuin van het (superdeluxe) hostel zitten lezen en lekker niks gedaan. Ik ben blij dat ik de grote wandeling niet gedaan heb, want ik kan nu m'n knieën al voelen. Goede beslissing dus.
Toen alle stoere wandelaars van onze bus terugkwamen van de zware wandeling hebben we met een biertje en muziek alle verhalen gedeeld en tot middernacht zitten kletsen. Dit is een gezellige bus!
Morgen om 9 uur vertrekken we naar Wellington. Vanaf daar gaan we met de ferry over naar Picton, op naar het Zuidereiland!